7 t/m 10 mei 2024

Indonesië verkennen

7 t/m 10 mei 2024

Lombok

De vliegreis ging voorspoedig. Een peuleschil vergeleken met de vlucht in voorgaande jaren naar New Zealand. In plaats van 36 uur onderweg slecht twee vluchten van in totaal 16 uur. Bij het inchecken een nieuwe hick-up, want hoewel wij een officiële brief hadden dat onze boot in Lombok lag was er verwarring over dat we slechts een enkele vlucht terug naar Indonesië hadden. Hoe gingen we daar dan weer weg? Nou per boot dus. Maar het duurde even voordat dat officieel helder was, de immigratie in Indonesië gebeld was en zij toestemming gaven. Toch nog tijd voor koffie met de uitzwaaiers, heerlijk. Eenmaal in Lombok raapten wij onze reiskoffers op en vervolgden dapper onze weg naar de scanner. Indonesië staat bekend om nogal pittig hoge invoerrechten mochten ze de spullen die wij voor onze boot mee hebben (in weer eens vreemde verpakkingen, ditmaal binnen de toegestane 2 meter lengte van de ‘odd luggage’) gaan zien als ingevoerde goederen. Het geluk was aan onze kant. De man voor de scanner verdeelde mensen in een rij die moest scannen en een rij die door mocht lopen. Wij werden verwezen naar de scanner en gingen braaf die rij in. Plots bedacht hij zich en mochten we door zonder scannen. We zullen nooit weten waarom, maar moesten ons inhouden geen geluksdansje te gaan doen.

Eenmaal buiten staat onze taxi al klaar, zalig. Instappen en gaan. Op de haven drinken we heerlijk gekoeld sap en vallen aan tafel in slaap, wachtend op personeel van de haven dat ons inclusief bagage naar Let’s go zal varen. Daar gaan we. Is ze dat echt? Ze ziet er zo schoon uit. Ongekend. Niet groen, niet beschimmeld, gewoon (bijna geheel) schoon. We treffen een stralende Let’s go. En wij stralen daarna net zo hard. Eenmaal aan boord leggen we het bed goed en vallen in een comateuze slaap. Pas 14 uur later starten we met wennen aan de zinderende hitte. Klusje doen? Mwah. Dat kan ook morgen.

Langzaam bouwen we een ritme op. Klussen is alleen in de vroege ochtend of eind van de middag te doen. Niks mis mee. We hebben geen haast. Dit is een idyllische plek. Het restaurant heeft prima salades en ander eten. Boodschappen doen komt later wel. De zelfgemaakte yoghurt wil nog niet zo lukken want hij stolt niet. Ook last van de hitte van het water dat erbij moet lees ik op internet. Dan lukt het dus niet. Ergens gaan we uitvinden hoe dat met deze temperaturen goed komt. Doordat de boot 7 maanden nogal heeft liggen wiebelen is er ergens een bout uit de ophanging van de giek geschoten. Die eerst maar eens op de goede plek terug krijgen. Het is weer even wennen om zo schommelend te klussen. Maar het lukt. Zo… dat was wel genoeg voor dag 1. We zoeken binnen in de boot verkoeling en zijn innig gelukkig met de 2 nieuwe plastic bootventilatoren die we mee hebben. Vrijwel geluidloos en veel koeler dan onze oude exemplaren die inmiddels 12 jaar oud en redelijk geroest zijn. We horen van mede-wereldzeilers dat hun in Indonesië aangeschafte exemplaar het binnen een paar weken al had begeven. We laten ons in de banken zakken. Klik. Zoom. Koelte. Blij.