11 - 19 januari 2016; Verblijf op Isla Robinson Cr

Summary
A most amazing thing: It happened to be possible to get a real Yanmar motorpart sent to this small Iland in the Pacific Ocean. We have two functioning and snorring motors again. After a wonderfull time here at Robinson, we're heading for Pascua.

13 januari 2016; Pomp naar klein eiland gezonden
Ruddy blijkt goud waard. Hij is zowel de elektricien als de mecanicien van het kleine eiland hier; trouwens ook nog divemaster en visinstructeur voor toeristen. Hij regelt via zijn contacten in Santiago dat er vanuit Brazilië een binnenkoelwaterpomp ingevlogen gaat worden. Er komt hier vier keer per week een klein vliegtuigje aan. Daar kunnen zes mensen en wat vracht in. Spullen vanuit dat vliegtuigje kunnen niet over de weg naar het dorp vervoerd worden, omdat er geen weg heen gaat. Er is alleen een paarden- en wandelpad, stijl over de berg heen. De spullen worden per boot naar deze kant van het eiland gevaren. Als alles goed gaat komt komende vrijdag, of volgens zeggen hooguit maandag onze pomp mee. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Toch een fijn idee om straks weer 2 motoren te hebben. Met één lukt het ook, met twee is het makkelijker en veiliger: een storm trotseren met slechts een enkele 21 pk is op z'n zachts gezegd nogal beperkt.

14 januari 2016; Dagje ankerwacht
Na al het mooie weer is het vandaag een dagje wachtlopen bij het anker. Het regent en het waait open (schuin) de baai in. En met deze wind komt gaandeweg de dag ook de deining van de golven deze kant op zetten. We liggen aan lager wal, dus het is goed opletten. Als we namelijk van anker slaan, gaan we het strand op. Wietze en Janneke voorzien ons van de nodige weerberichten via hun SSB-radio. Samen met de mensen van het eiland hebben we gisteren besloten dit ene dagje lager wal te gaan doorstaan in de baai. Dat zou goed moeten kunnen gezien de weersverwachting. Onze beide boten dansen op de golven. Soms proberen ze (bij tijdelijk te weinig wind) hoe het is een pirouette te draaien. Ik zie dat Wietze tegelijk met mij op dat moment het dek oploopt. We zwaaien. Toch heel prettig te weten dat anderen ook aan het opletten zijn. En er zijn aan deze dag ook grote voordelen: Ik heb voldoende regenwater verzameld om straks mijn inmiddels modderkleurige broek te gaan wassen én ik heb mijn eerste broodje in de pan gebakken. Geheel naar recept van Janneke. Haar recepten geven het leven toch echt meer jeu.

16 januari 2016; Bankje van Selkirk
Het is een stralende dag. We hebben Wietze en Janneke uitgezwaaid. Zij varen verder, wij wachten nog 'even' op onze pomplevering. Vandaag gaan we de berg op! We hebben water, gekookte eitjes en broodjes mee. Drie dagen geleden ben ik de berg al eens met Janneke en Wietze opgeklommen in de mist. Vandaag gaat het uitzicht fenomenaal zijn, schat ik zo. We doen rustig aan om Eddy's knie te ontzien. Na de klap van vorig jaar is hij nog wat gevoelig. Onderweg pikken twee honden ons op, om ons te vergezellen. Vooral de stoere zwart-witte herdershond met glimmende vacht steelt onze harten. Het is een zware klim. Dat noemen ze in de gids een 'gemiddeld zware tocht'. Onze zeebenen maken het eerlijk gezegd meer iets in de categorie 'erg stijle en zware tocht'. Maar met de nodige pauzes is het goed te doen en plezier hebben we zeker. We zien de fundamenten van het huisje waar Selkirk zou hebben geleefd met uitzicht over de baai. Eenmaal boven op de kam genieten we van de zonnige vergezichten. We zitten lang op het stenen bank-achtige uitzichtpunt en genieten erna eerlijk gezegd nog meer van het zitten op het nieuwe toeristenbankje dat er is neergezet. De honden passen zich geheel aan ons tempo aan, inclusief de pauzes. Eenmaal terug in het dorp vergezellen ze ons zelfs nog op het terras waar ze overheerlijke koffie schenken. 's Avonds zetten we de film naar aanleiding van de dagboeken van Selkirk op. De Robinsons Crusoe film is prachtig geromantiseerd. Hoe mooi het hier ook is, het is zeer zeker niet hier gefilmd. Ook Vrijdag zijn we nog niet tegen gekomen... Of zou Ruddy toch een afstammeling zijn?

18 januari 2016: Motoronderdeel arriveert daadwerkelijk
En toch gaat het enkele uren voor levering knagen. Hebben we teveel vertrouwen in de mogelijke levering van motoronderdelen op het eiland gesteld? Het moet immers uit Brazilië worden geïmporteerd. We weten de verhalen van mensen die in Chili maanden op onderdelen hebben gewacht. We horen van iemand op dit eiland dat hij weken en nog eens weken op motoronderdelen heeft gewacht. Slik... Hij vertelt ons dat als het wachten lang gaat duren we zeer welkom op de koffie bij hem zijn. Hij blijkt een van Nederlandse afkomst zijnde Chileen die een schat aan het zoeken is op het eiland. Nee, geen vrouw, een ware goudschat. Die is ergens op een oude kaart beschreven. Hij weet zeker dat het er nog moet liggen. We brengen het onderwerp van gesprek graag over naar zijn avonturen. Dat is een stuk leuker om het over te hebben dan stil te staan bij de wachttijden op motoronderdelen. Afgelopen vrijdag ben ik nog een keer naar Ruddy gegaan. Het vliegtuig van die vrijdag heeft het pakket niet bij zich, maar hij verzekert me dat het maandag (dat is het eerstvolgende vliegtuigje) echt komt.
Zachtjes knort de motor van het bootje van Ruddy. Hij legt langszij aan. Het pakket is er! Wat geweldig. Ruddy sleutelt de pomp op de motor en test de boel goed uit. We hebben weer een tweede motor! En misschien nog wel belangrijker; Wat is het geweldig om vertrouwen in een ander te kunnen hebben. Dat heeft een mens soms gewoon even nodig. Wat in Chili soms niet kan, kan dus wel op Robinson Crusoe!

19 januari 2016; Op naar Paaseiland
Vandaag klaren we uit. Vanmiddag starten we aan de 1600 zeemijl naar Isla Pascua. Door de windsystemen onderweg zal dat ongeveer 1750 zeemijl worden, gekenmerkt door geregeld weinig wind. We denken er dan ook een week of drie á vier over te gaan doen.