2 t/m 6 december 2015; Chili, Valdivia

Summary
We're in the working mode. The sails are back in place. The mainsail is renewed. The inverter is replaced. A friend of a friend of a friend is coming next monday to fix the kitchenfloor. The weather is good, the mood is happy and we met some interesting travelers at the marina.

Donderdag 3 december 2015: Vriendje van een vriendje
Er wordt op de boot geklopt. We hebben geen deurbel, kloppen volstaat omdat de bootromp als galmende klankkast fungeert. Op de steiger staat een kleurrijke, pittige, breed lachende vrouw te zwaaien. Het blijkt Carolina. Zij heeft Eddy als geen ander bijgestaan toen hij de boot onder de schimmel aantrof. Zij is blij met wat extra verdienste naast haar opleiding tot lerares in het speciaal onderwijs. Eddy is blij met alle hulp die hij kan krijgen. Ze heeft een paar dagen tevoren voor ons de man gebeld die het vloertje in de keuken zou komen leggen. De man is spoorloos. Hij blijkt geen werknemer van de firma waar Eddy de nieuwe bamboe vloer heeft gekocht. Ze rijdt ons in haar kleine Japannertje naar de groothandel. Daar praat ze driftig Spaans. Er wordt een nieuwe afspraak gemaakt met een officiële werknemer van de firma. Keurig op tijd, want slechts een half uur te laat, komt deze man aan. Hij heeft veel plezier in het vanaf de steiger opstappen op de boot. Hij meet de keukenvloer met een even blij humeur op. Hij komt de vloer volgende week maandag om 19.00 uur leggen. Dat is een officiële feestdag hier. De zomervakantie gaat starten en kerst komt eraan. De officiële offerte blijft uit. Uhm, wellicht doet deze officiële werkman van de firma het in zijn vrije tijd? We gaan duimen dat er maandag iemand komt, wie dan ook. Of het nou een vriendje van een vriendje van een vriendje is maakt eigenlijk niet zo uit. Zo gaat dat hier blijkbaar.

Vrijdag 4 december: Klussen
Ons klusbedrijf is in volle gang. De zeilen staan inmiddels aangeslagen op de boot. Het nieuwe grootzeil-voordemast-rol-systeem ziet er prachtig uit. Ons goede grootzeil is door de zeilmaker versneden tot een passend zeil. We balanceren het systeem uit. Het voelt robuust aan en functioneert zoals bedoeld.
We installeren de nieuwe elektra-omvormer, om weer 220 Volt aan boord te hebben. Ik heb het apparaat vanuit Nederland met veel vriendelijke glimlachen gratis door de douane kunnen loodsen. We fotograferen alle snoertjes. Volgens de handleiding is het echt heel gemakkelijk. Als alles is losgeschroefd, ziet dat er toch íets minder makkelijk uit. Wat zijn wij blij met bevriende wereldzeiler Wietze, die erg veel van elektronica weet. Hij komt met zijn meetapparatuur aan boord en helpt mee te puzzelen wat waar aan vast moet. Het lukt! Toch wel bijzonder, hoe medezeilers bereidt zijn elkaar te helpen.
Naast alle technische klussen zijn we druk met het huishouden. In de strijd tegen bacteriën gaan de lakens in het chloor. Langzaam verliezen de schimmels terrein aan boord. De douchegordijnen ondergaan een zelfde procedure. Bij sommige kledingstukken heeft de schimmel gewonnen. Dat geeft een heerlijk excuus om nieuwe kleren aan te schaffen. Ook de pannen zijn nodig aan vervanging toe. Ik dwaal een dag door Valdivia en voel me een stuk minder feministisch dan doorgaans. Gewapend met nieuwe kleren, schoenen, een vergiet, spatels, schalen, pannen, handdoeken en allerhande schoonmaakspullen wurm ik me de bus weer in. Als ik terug bij de boot kom, tref ik een breed lachende Carolina aan boord.
Onze Chileense hulp is bereid geweest nog een dag voor ons te komen werken. Wat een luxe. In de hitte poetst ze alle rvs-metaal weer glimmend op. Als ze begrijpt dat ze om bij de uiterste punten van het metaal te komen in het bootmansstoeltje aan de giek zal moeten hangen, moet ze even slikken. Dit betekent namelijk dat ze in een soort wiebelstoeltje boven het water komt te hangen. Al snel volgt een grote glimlach: 'Una aventura'. Ze kan niet zwemmen begrijp ik. Eddy let extra goed op. Alles gaat goed. Dit was dus de reden voor de grote opgeluchte glimlach die ik aantrof bij mijn terugkomst uit de stad.

Omdat het pakjesavond is, gaan we onze Nederlandse bevriende zeilers verrassen. Om twaalf uur 's nachts sluipt Eddy gewapend met schoen, pakje en twee gefabriceerde gedichten naar hun boot. Het is zo donker dat ik Eddy niet goed kan volgen. Als hij terugkomt blijkt hij over een paar lijnen te zijn uitgegleden op de steiger. De schoen is met pakje en al in de rivier gevallen. Gelukkig Eddy zelf niet. Door een bliksemsnelle reddingsactie heeft hij het geheel gelukkig kunnen redden. Het pakje staat enigszins druipend bij onze vrienden in de kuip, maar het is aan boord. Ach ja, zeilers zijn wel wat gewend. 's Morgensvroeg is de verrassing extra groot als onze medezeilers exact hetzelfde bij ons blijken te hebben gedaan! De twee pietjes hebben elkaar maar nèt op de steiger gemist.

Zaterdag 5 december: Gemêleerd gezelschap
Er is opnieuw een zeilersbarbecue georganiseerd. Dat is aangenaam verpozen. Iedereen neemt wat te eten mee. Voor ik het weet bevind ik me in een zeer gevarieerd gezelschap. Ik praat met iemand die een stuk of vier bedrijven heeft, dat wil zeggen op dit moment. Dat varieert namelijk. Eén van zijn bedrijven maakt solarplanes. Dit zijn een soort vliegende vleugels, zo groot als een voetbalveld, die vliegen op zonne-energie. Er kan grote vracht mee worden vervoerd. Zeventien jaar geleden vloog hij met een eenmotorig vliegtuigje van Canada naar India. Dat is de halve wereld over. Hij heeft dat dus in een vliegtuigje zonder autopilot gedaan. Helemaal alleen. De helden zijn de wereld nog niet uit. Dan spreek ik iemand die tussen het zeilen door een avocado-plantage runt. Hiervoor heeft hij een groot visserijbedrijf gehad. Het kan verkeren. Ook is er een Zwitser die een charterbedrijf op Fiji heeft gehad, maar nu als betaalde bemanning samen met de eigenaar van een (zéér) luxe jacht naar allerhande bestemmingen ter wereld zeilt. Zijn vrouw, ze houdt niet van oceaanzeilen, woont op Fiji en vliegt geregeld ergens ter wereld naar hem toe. Ook zij is hier van de partij. Na de barbecue wordt het feest voortgezet bij een zeer hartelijk Spaans stel met een enorme catamaran. Ter vergelijking met onze boot: Zij hebben een huis dat kan zeilen en wij hebben een zeilboot waar je in kan wonen. Het inspireert wel. Meteen de volgende ochtend brengen we ons gescheurde bankkussen naar de zeilmaker. We maken plannen voor de aanschaf van een naaimachine en veel stof. We beginnen te begrijpen dat hoezen, of beter gezegd "alle van stof gemaakte dingen aan boord", door alle zout en zon slechts tijdelijk meegaan. Eddy krabt spontaan nog wat verf weg bij de ramen. Dat ziet er toch netter uit.