7 t/m 15 december 2015: Chili, Valdivia
Blijf op de hoogte en volg Rixta
19 December 2015 | Chili, Isla Sofia
Summary:
We celebrated Sinterklaas, a special Dutch festivity. And we're getting old fashioned: preserving food for the ocean and bying a sewingmachine. When will we leave for Tahiti? We really don't know. Maintenance and repair of the boat keeps us buzzy.
Dinsdag 8 december: Sinterklaas rondt Kaap Hoorn
Het is gelukt. Nadat Sinterklaas op 6 december uit Nederland is vertrokken, maakt hij een omweg via Chili. Het weer bij Kaap Hoorn valt mee. Hij haalt het! Sint komt direct van de boot in gloednieuw regenpak aan. Op een stralende dag aan het strand wordt hier Sinterklaas gevierd, samen met de Honorair Consul van Nederland in Valdivia en andere Chileense mensen die een binding met Nederland hebben. We zingen: "Zie ginds komt de stoomboot", lezen veeltalige gedichten, pakken cadeautjes uit en hebben grote lol.
Vrijdag 11 december: Gierende geluiden
Na het jaarlijkse motoronderhoud van beide motoren volgt de puzzel over het gierende geluid dat de bakboord motor is gaan maken vlak voor aanleg vorig jaar hier in Valdivia. We komen er niet uit. Eddy brengt opnieuw uren in de motorruimte door, bijgestaan door een kundige en prettig meedenkende Wietze. Dynamo eraf, andere dynamo erop, v-snaar eraf, andere v-snaar erop, motor draaien zonder v-snaar geeft geen gierend geluid, uitlijnen dynamo, vorige en betere dynamo terugzetten, weer meten en ga zo maar door. Verhitte uren benedendeks. Helaas komen ze er niet helemaal uit. Misschien is het pompje van de binnenkoeling kapot? En zo is er weer een dag voorbijgegleden.
Zondag 13 december: Ouderwets
Zoals geregeld op wereldreis neemt het klussen meer tijd in beslag dan vooraf gedacht. We dreigen ontmoedigd te raken door de eerder langer dan korter wordende lijstjes. "Gaan we ooit nog zeilen?" Voordat we wegzakken in een zielige lethargie - we houden alletwee niet van zielig - accepteren we dat het een wezenlijk onderdeel is van ons reizende bestaan. We gaan de belangrijkste zaken op ons gemak afmaken. Daarna gaan we een aantal dagen naar Argentinië om het visum van Eddy te verlengen. Ook geen straf. Pas dan zullen we vertrekken. Wanneer dat is? Géén idee. We roepen al weken dat het over een week of twee zal zijn.
Langzaam zakken we terug in de tijd. Waarom? Heel simpel. Op de oceaan is er straks maandenlang geen winkel meer te bekennen. Ja, maandenlang! Hebben we dan geen koelkast? Jawel hoor. Maar de oude bevroor inmiddels alles alleen nog maar, dus hebben we op twee regenachtige dagen een koelkast gekocht en ingebouwd. We kopen het enige (bijna) in de boot passende koelkast-model dat hier te krijgen is. Vervolgens blijkt de bestekbak 'even' van plaats te moeten veranderen. En ach, zo brengt de ene klus de andere met zich mee. Maar denk je even in. Een koelkast vol eten, hoeveel weken houd je dat vol? Precies! Dat is na een maand toch wel op. Tenminste bij onze maat koelkast. Dus leer ik van mede-wereldzeilster Janneke vlees inmaken in de snelkookpan. Zoals grootmoeder dat voor de oorlog ook deed. Dat denk ik tenminste. Het vlees is dan maandenlang te bewaren. Mits het luchtdicht krijgen en het verhitten in de pan goed gaat. Ik ben er klaar voor. Dat wil zeggen dat ik inmiddels alle ingrediënten in huis heb, maar pas kan starten als de nieuwe keukenvloer - inderdaad, ook een nieuwe klus - er in zijn geheel in ligt en gedroogd is. Ik mag er namelijk nog niet op staan. Een aantal plankdelen worden er pas komende woensdag bij gelegd. Precies onder het fornuis: lastig koken. Maar de glazen potjes zijn verzameld, kruiden en spullen voor sausjes ingeslagen en ik ben volledig van steun, recepten en uitleg van Janneke voorzien. Dat doet goed. Nog even moed verzamelen. Erg goed in koken ben ik nooit geweest eigenlijk...
Ook op naai-gebied gaan we terug in de tijd. Ik moet bekennen dat ik thuis broeken met kapotte ritsen graag naar de Gouden Schaar (van iemand anders) breng. Voor 10 euro is er een nieuwe rits ingezet. Op de oceaan heb ik die winkels nog niet gezien. Zon en zout zorgen aan boord dat ritsen snel vergaan. Ook stof verschiet werkelijk van kleur waar je bij staat. Dus hebben we een naaimachine aangeschaft. Voor ons valt het bedrag nogal mee, maar pratende met de zeilmaker hier op het terrein vertelt hij ons dat het "mucho" is voor hier. Dat blijkt uit de gratis dagcursus die we bij aanschaf van de machine krijgen. Braaf kopen we alle spullen op het (Spaanse) lijstje die nodig zijn voor de cursus: drie klosjes draad, elastiek, rits, knopen met twee en met vier gaten, katoen, spijkerstof en bodywarmervulling. We komen keurig om elf uur aan in de winkel, een soort V&D. De cursus wordt op één van de nieuwe nog te verkopen tafels in een knus hoekje van de winkel gegeven. Onze lerares Luz blijkt een lichtend voorbeeld op het gebied van lesgeven: Als we het Spaans niet verstaan probeert ze meerdere synoniemen totdat we begrijpen wat ze bedoelt. Halverwege de cursus komt iemand vragen hoe duur de tafel is. We hebben geen idee... Maar we hebben wel een geweldige dag! Allebei leren we in 4 uur 38 soorten stiksels maken. En we kunnen nu knopen aanzetten, ritsen bevestigen en nieuw elastiek in Eddy's enige zwembroek maken. Lachen gieren brullen dus. Nog even oefenen
We celebrated Sinterklaas, a special Dutch festivity. And we're getting old fashioned: preserving food for the ocean and bying a sewingmachine. When will we leave for Tahiti? We really don't know. Maintenance and repair of the boat keeps us buzzy.
Dinsdag 8 december: Sinterklaas rondt Kaap Hoorn
Het is gelukt. Nadat Sinterklaas op 6 december uit Nederland is vertrokken, maakt hij een omweg via Chili. Het weer bij Kaap Hoorn valt mee. Hij haalt het! Sint komt direct van de boot in gloednieuw regenpak aan. Op een stralende dag aan het strand wordt hier Sinterklaas gevierd, samen met de Honorair Consul van Nederland in Valdivia en andere Chileense mensen die een binding met Nederland hebben. We zingen: "Zie ginds komt de stoomboot", lezen veeltalige gedichten, pakken cadeautjes uit en hebben grote lol.
Vrijdag 11 december: Gierende geluiden
Na het jaarlijkse motoronderhoud van beide motoren volgt de puzzel over het gierende geluid dat de bakboord motor is gaan maken vlak voor aanleg vorig jaar hier in Valdivia. We komen er niet uit. Eddy brengt opnieuw uren in de motorruimte door, bijgestaan door een kundige en prettig meedenkende Wietze. Dynamo eraf, andere dynamo erop, v-snaar eraf, andere v-snaar erop, motor draaien zonder v-snaar geeft geen gierend geluid, uitlijnen dynamo, vorige en betere dynamo terugzetten, weer meten en ga zo maar door. Verhitte uren benedendeks. Helaas komen ze er niet helemaal uit. Misschien is het pompje van de binnenkoeling kapot? En zo is er weer een dag voorbijgegleden.
Zondag 13 december: Ouderwets
Zoals geregeld op wereldreis neemt het klussen meer tijd in beslag dan vooraf gedacht. We dreigen ontmoedigd te raken door de eerder langer dan korter wordende lijstjes. "Gaan we ooit nog zeilen?" Voordat we wegzakken in een zielige lethargie - we houden alletwee niet van zielig - accepteren we dat het een wezenlijk onderdeel is van ons reizende bestaan. We gaan de belangrijkste zaken op ons gemak afmaken. Daarna gaan we een aantal dagen naar Argentinië om het visum van Eddy te verlengen. Ook geen straf. Pas dan zullen we vertrekken. Wanneer dat is? Géén idee. We roepen al weken dat het over een week of twee zal zijn.
Langzaam zakken we terug in de tijd. Waarom? Heel simpel. Op de oceaan is er straks maandenlang geen winkel meer te bekennen. Ja, maandenlang! Hebben we dan geen koelkast? Jawel hoor. Maar de oude bevroor inmiddels alles alleen nog maar, dus hebben we op twee regenachtige dagen een koelkast gekocht en ingebouwd. We kopen het enige (bijna) in de boot passende koelkast-model dat hier te krijgen is. Vervolgens blijkt de bestekbak 'even' van plaats te moeten veranderen. En ach, zo brengt de ene klus de andere met zich mee. Maar denk je even in. Een koelkast vol eten, hoeveel weken houd je dat vol? Precies! Dat is na een maand toch wel op. Tenminste bij onze maat koelkast. Dus leer ik van mede-wereldzeilster Janneke vlees inmaken in de snelkookpan. Zoals grootmoeder dat voor de oorlog ook deed. Dat denk ik tenminste. Het vlees is dan maandenlang te bewaren. Mits het luchtdicht krijgen en het verhitten in de pan goed gaat. Ik ben er klaar voor. Dat wil zeggen dat ik inmiddels alle ingrediënten in huis heb, maar pas kan starten als de nieuwe keukenvloer - inderdaad, ook een nieuwe klus - er in zijn geheel in ligt en gedroogd is. Ik mag er namelijk nog niet op staan. Een aantal plankdelen worden er pas komende woensdag bij gelegd. Precies onder het fornuis: lastig koken. Maar de glazen potjes zijn verzameld, kruiden en spullen voor sausjes ingeslagen en ik ben volledig van steun, recepten en uitleg van Janneke voorzien. Dat doet goed. Nog even moed verzamelen. Erg goed in koken ben ik nooit geweest eigenlijk...
Ook op naai-gebied gaan we terug in de tijd. Ik moet bekennen dat ik thuis broeken met kapotte ritsen graag naar de Gouden Schaar (van iemand anders) breng. Voor 10 euro is er een nieuwe rits ingezet. Op de oceaan heb ik die winkels nog niet gezien. Zon en zout zorgen aan boord dat ritsen snel vergaan. Ook stof verschiet werkelijk van kleur waar je bij staat. Dus hebben we een naaimachine aangeschaft. Voor ons valt het bedrag nogal mee, maar pratende met de zeilmaker hier op het terrein vertelt hij ons dat het "mucho" is voor hier. Dat blijkt uit de gratis dagcursus die we bij aanschaf van de machine krijgen. Braaf kopen we alle spullen op het (Spaanse) lijstje die nodig zijn voor de cursus: drie klosjes draad, elastiek, rits, knopen met twee en met vier gaten, katoen, spijkerstof en bodywarmervulling. We komen keurig om elf uur aan in de winkel, een soort V&D. De cursus wordt op één van de nieuwe nog te verkopen tafels in een knus hoekje van de winkel gegeven. Onze lerares Luz blijkt een lichtend voorbeeld op het gebied van lesgeven: Als we het Spaans niet verstaan probeert ze meerdere synoniemen totdat we begrijpen wat ze bedoelt. Halverwege de cursus komt iemand vragen hoe duur de tafel is. We hebben geen idee... Maar we hebben wel een geweldige dag! Allebei leren we in 4 uur 38 soorten stiksels maken. En we kunnen nu knopen aanzetten, ritsen bevestigen en nieuw elastiek in Eddy's enige zwembroek maken. Lachen gieren brullen dus. Nog even oefenen
-
19 December 2015 - 12:26
Mieke:
O jongens, mag ik even lachen om dit heerlijke verslag. Ik heb al wekenlang plaatjes in mijn hoofd van twee stoere zeezeilers en nu komen er van die fantastisch kneuterige bezigheden voorbij die helemaal niet bij die plaatjes passen. Zeebonken met de naaimachine, Popeye-figuurtjes die in de keuken staan te keuvelen. Geweldig.
Natuurlijk, het echte klussen moet ook gebeuren, dat zie ik ook op de foto's, maar in zo'n tuigje boven het water hangen geeft toch ook wel het idee van de zweefmolen op de kermis.
Hopelijk laten de laatste klussen zich vlot afronden zodat jullie het ruime sop kunnen kiezen. Zet hem op, harde werkers!
Liefs, Miek xxx -
19 December 2015 - 13:38
Wouter En Hermine:
Leuk dat jullie zo handig zijn geworden met naald en draad. Kan ook in Nederland altijd van pas komen...Wij zijn ons aan het voorbereiden op een Kerstdiner met alle kinderen en 5 kleinkinderen. Ook lastig want wat lust een kind van 2,5 ook al weer? Wij wensen jullie ook mooie Kerstdagen! Komt de Honorair Consul weer langs?
Liefs Wouter en Hermine
-
19 December 2015 - 17:34
Welmoed:
lieve Rixta en Eddy,
een gezellig verhaal. ga je ook groente inmaken, dat is ook langer houdbaar. groente fermenteren is ook een idee. hopelijk zijn de klussen snel klaar en kunnen jullie het ruime sop kiezen. succes met alles
lieve groeten Welmoed xx -
19 December 2015 - 21:17
Jeanne Jonkers:
nou, heerlijk knutselen in zo'n prachtige omgeving. ik stel me er alles bij voor. vooral het elastiek in de zwembroek is toch een saillant detail. mooi hoor. ben benieuwd naar het vervolg. sterkte met alle klussen. -
21 December 2015 - 09:18
Riet:
Als je weer in Nederland bent, nodig ik je een week-end uit om te komen klussen, want je wordt natuurlijk steeds handiger. Ook een paar ritssluitingen in broeken zetten, zal ik voor je bewaren.
Fijne zonnige kerstdagen
en voor 2016
Veel reisplezier, maar vooral weer gezond naar Holland.
Liefs Riet
-
21 December 2015 - 19:30
Pieter:
Hai Rixta & Eddy,
't Gieren van de dynamo zou kunnen liggen aan een kogellager. Belasting (door de spanning die de V-snaar er op zet) duwt de as naar ene kant, waardoor er zijwaartse druk op het lager ontstaat. Het gieren geeft aan dat het lager er mee op gaat houden; je weet alleen niet exact wanneer. Verder kun je een schroevendraaier op het lagerhuis zetten, of op de plek waar je denkt dat het geluid vandaan komt, en dan de andere kant aan je oor, tegen je gehoorsgang aan. Op die manier kun je vaak nèt iets beter lokaliseren waar het gegier/trilling vandaan komt.
Groetjes !!
Pieter
-
30 December 2015 - 11:50
Gerard:
En het blijft maar avontuurlijk (terwijl het grote avontuur nog moet beginnen...). En inderdaad - ondertussen van alle markten thuis - kunnen jullie een eigen zaak beginnen in Nederland in de maanden dat jij, Rixta, je ook weer over de problemen van mensen moet gaan buigen. Een klusjeszaak - jammer dat 'Allerhande' al door AH is ingepikt.
Een goed eindjaar maar vooral een heel voorspoedig, veilig en gelukkig Nieuwjaar!
Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
