Vakantie op doorreis in New Caledonia

8 t/m 24 Juni 2021

Vakantie op doorreis in New Caledonia

Vanaf het zuidelijkste eiland van New Caledonia, Ile des Pins, begint een ontspannen tijd waarin we van ankerplek naar ankerplek gaan. Wat een plezier om vrienden tegen te komen die eerder ook in New Zealand waren! Bij de ondergaande zon drinken we bij hen aan boord een borrel en krijgen we een heerlijke maaltijd aangeboden. We dompelen ons onder in de hartelijkheid. De volgende dag varen zij zachtjes glijdend op zeil weg van de boei, zonder motor, een mooi gezicht.

In Noumea kennen we na 2 keer eerder inklaren inmiddels de weg naar de douane, immigratie en biosecurité kantoren. We hebben al gehoord dat je tegenwoordig een tijdslot-afspraak krijgt om de boot in de haven te laten controleren en dat ze strenger zijn geworden. We hebben niet echt veel zin om naar de haven te varen omdat we net een goede boei bemachtigd hebben om aan te liggen, maar het hoort erbij. Twee keer eerder hadden we in New Caledonia geluk, dus nu zullen ook wij wel een keer aan de beurt zijn voor controle. Ik lees op de wereldzeilerswebsite dat, als je in New Caledonia met je bijboot naar de kant gaat voor het inklaren, je het verse eten dat je over hebt in een zakje mee zou moeten nemen. Dat klinkt eigenlijk vreemd omdat ze juist de beestjes die er per ongeluk in kunnen zitten niet aan land willen hebben. Maar goed, wellicht geeft het ons een kans dat we niet met de boot naar de haven hoeven. Ik pak de twee overgebleven uien en wat knoflook in een zipzak en seal de boel goed af. Inklaren is voor ons altijd een dagje uit. We hebben overal een praatje en natuurlijk sluit er een kantoor al om 11.00 uur terwijl we 11.05 uur aankomen. Verplichte siësta dus tot 13.30 uur, geen punt, wij vermaken ons.

We doen alvast inkopen met onze grote boodschappenkar, nemen de bon van het vers gekochte eten mee en hebben een uitgebreide lunch in het stadje. In de middag komen we bij biosecurité aan. De man kijkt vriendelijk en gaandeweg wat aarzelend glimlachend naar Eddy. Eddy neemt hem mee naar de waterkaart aan de muur en start in steeds meer bovenkomend Frans een uitleg waar hij hem met het bijbootje kan oppikken en dat hij de man dan naar de boot kan roeien om zijn controles te doen. Dat meen ik tenminste op te maken uit wat ik ervan versta. Vervolgens overhandig ik vriendelijk lachend de beambte de bon van alle verse spullen die we gekocht hebben, laat ik de grote, overvolle roltas zien en geef ik hem ons zakje overgebleven uien en knoflook met een uitleg in gecombineerd Engels, Spaans en wat Franse woorden er erdoorheen. Mijn Frans is niet zo formidabel als dat van Eddy, al bedoel ik het natuurlijk goed. Ik denk dat de beambte een uitweg ziet. De twijfel of hij de boot wil zien voor controle is namelijk geheel verdwenen. Hij vertelt ons dat het zo perfect in orde is. Hij legt de uien op een speciale grote tafel in het midden neer, loopt naar achteren om een zak te halen, pakt de uien en de knoflook over in de andere zak.Zowel Eddy als ik proberen oprecht aangedaan te kijken als hij duidelijk maakt dat we de oude uien en knoflook dus niet terugkrijgen. Dan geeft hij met een zwierig gebaar mijn zipzak terug. Nooit gedacht dat ik die terug zou krijgen. Iedereen blij.

In de dagen erna worden zowel de bijbootmotor als later de benzinegenerator vlot gerepareerd. Het bleek dat ze allebei niet meer werkten vanwege verouderde en vervuilde benzine in de carburateur. Zo simpel kan het zijn. Dan was het wellicht dus toch handig dat die pinnige mevrouw op Schiphol weigerde onze andere super goed gereviseerde buitenboordmotor met het vliegtuig mee te laten gaan. We hadden overigens eerder al begrepen dat vervuilde benzine het euvel kon zijn en dus hadden we in New Zealand nieuwe benzine gekocht. Echter gebeurde er niks toen wij de oude benzine eruit hadden en de nieuwe erin. De monteur liet zien dat de benzine die we in New Zealand kochten in plaats van zuivere benzine een wonderbaarlijk mengsel was. We hebben geen idee hoe dat kan of wat er bij de aankoop fout ging, maar we zijn zeer blij dat alles het nu weer doet.

Vlakbij Noumea zijn een aantal eilandjes waar boeien zijn neergelegd die je mag gebruiken om je boot aan te leggen. We vertrekken naar zo’n eilandje en hebben de plaats doordeweeks voor onszelf. Het grote bijkomen begint. Wat een schitterende plek. We oefenen met de drone, snorkelen, lezen, slapen, hebben dolfijnen naast de boot en als we met de bijboot naar het eilandje gaan zwemt een grote schildpad onder de steiger door, die even boven komt om adem te halen. Dag schildpad, wat ben je mooi! Het water is kristalhelder. Op windstille dagen zien we de bodem op 5 meter diepte naast de boot als in een aquarium.

Hoewel er via de toeristen-simkaart op de mobiele telefoon enig internet bereik is, blijkt dit pittig aan de prijs. Een gigabite kost omgerekend ruim 8 euro en op een normale dag in Nederland gebruiken wij zomaar 7 gigabite. Heel goed dus dat er eigenlijk alleen voldoende bereik is voor wat mails en Whatsapp berichtjes. Dus stoffen we onze oude dvd-speler af. Hij doet het nog. En we hebben nog stapels films op dvd aan boord. Alleen lopen sommige dvd’s inmiddels vast. Hoe was het ook alweer? Oh ja, met zeepsop afwassen. Het werkt!Het brengt nostalgische herinneringen omhoog.

Met enige moeite rukken we ons uiteindelijk weer los van dit paradijselijke eilandje. Eenmaal terug in Noumea kopen we een sterkere omvormer zodat we de watermaker makkelijk kunnen gebruiken mochten we over een tijdje in gebieden zijn waar het drinkwater minder goed is. Het wordt een dagje flink puzzelen op het aansluiten ervan, maar samen lukt het!

Noumea is een leuk stadje, maar ook druk. We plegen onderhoud aan de motoren en de watermaker, doen boodschappen waarbij we voor maanden genoeg eten aan boord zullen hebben, brengen de was weg en werken mails bij omdat er internet is. We hebben inmiddels ook de goedkeuring van Vanuatu binnen om bij het eiland Tanna (met een nog werkende vulkaan) te mogen ankeren, waar je namelijk officieel niet kunt inklaren. Vandaar dat er toestemming nodig is. We zijn blij als we zijn uitgeklaard en de diesel en het water hebben aangevuld. Nu kunnen we komend weekend in alle rust vertrekken met naar het zich laat aanzien prachtig weer! We varen naar onze favoriete ankerplek, waar we nog even een dagje heerlijk gaan bijkomen en spullen opruimen.En daarna: “Op naar Vanuatu!”