Ontmoetingen
Blijf op de hoogte en volg Rixta
27 April 2017 | Nieuw Zeeland, Opua
Het stadje ligt hier op 15 minuten autorijden. Langs een voetpad over de kliffen kun je erheen wandelen. Dat gaan we doen. We klimmen en klauteren voor een uur of drie, gewapend met onze rode boodschappenkar voor onze inkopen. Het is adembenemend mooi. Wel laten de kuiten zich na die bijna drie uur goed voelen. Op het laatste stuk komen we langs een strandje. Een Maori-vrouw staat zich na het vissen bij de auto te verkleden, de mannen maken vuur op het strand. We lopen langs haar, aangezien het pad langs de auto verder gaat. Zonder enige gêne, staande in ondergoed en net aangetrokken bh, start ze een praatje. Ik verbaas me over het gemak waarmee ze contact maakt. Zelf zou ik waarschijnlijk ergens achter een autoklep verdwijnen en me zo snel mogelijk verder aankleden. De krachtige openhartigheid is ontwapenend. Erg grappig dit. Op de terugweg trachten we een lift te krijgen, wat enigszins minder vlot verloopt dan verwacht. Mogelijk komt het door onze goed gevulde kar en dito Albert Hein tas. Eddy vraagt de Maori-vrouw van de intercity-bus of die misschien in de buurt van onze boot komt. In eerste instantie lijkt ze wat stug en niet erg bereid ons mee te nemen.
Ze gaat pauze houden. Als we een half uurtje later nog eens gaan polsen zegt ze: “Hop on, no charge”. Ze blijkt uiterst vriendelijk. Bij het uitstappen worden we voor het laatste stuk direct meegenomen door een auto die het pad de berg afgaat. Voor de bijboot worden we afgezet. Wat een luxe.
De dag erna sms-t Eddy me: “Ik heb je hulp nodig, van anker geslagen”. Ik zit bij de wasserette van de haven in het zonnetje ebooken te laden. Zo rap als lukt spring ik in de bijboot en start onze nieuwe bijbootmotor. De oude bleek overleden, maar gelukkig konden we hier eenzelfde kleine motor krijgen. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Hoewel, na 200 meter stopt het ding ermee. Ik start met roeien. Dat schiet niet heel erg op met deze stroom en wind. Gelukkig zie ik dat Eddy zich prima redt met de boot. Hij lijkt alweer opnieuw geankerd te hebben. Ik neem even de tijd om na te denken en besef me dat de bijbootmotor het niet doet omdat de benzine gewoon op is. Gelukkig heb ik reserve bij me en kan ik bijtanken. Eenmaal bij de boot blijkt alles weer in orde. Eddy vertelt echter wel dat de stuurboord motor van de Catamaran niet wil starten, maar wel een zeer onheilspellend ratelend geluid maakt. Dat is een klus voor morgen. Die zetten we op het lijstje. Eddy roeit naar de buur-catamaran die de Let’s go handmatig bij hun boot heeft opgevangen. Alles in orde daar, niks beschadigd. Ze gaan graag in op onze uitnodiging voor een borrel, om het “bumping into you” samen te vieren. Het borreluurtje worden drie uren. Hij blijkt hier geboren en als bijna enig blank jongetje in het dorp opgegroeid te zijn tussen de Maori. Zij komt uit Australië. Ze hebben een half jaar geleden hun catamaran in Fiji gekocht en komen allerhande zaken tegen. Hoe herkenbaar.
De volgende dag stapt een goedlachse jongen van twee meter lang, rood haar, volop tatoeages en schoenmaat “erg veel” aan boord. Hij komt op ons verzoek de motor repareren. Na vervanging van de startmotor blijkt dat toch niet het euvel geweest. De startaccu blijkt aan zijn eind te zijn. Hij weet met een paar omleidingen een mooi nieuw accusysteem aan te leggen, zodat de startaccu’s ook via de zonnepanelen kunnen worden geladen als we lang van boord zijn. Hij gaat morgen zelf een boot kopen om op te wonen. Dan is hij lekker dicht bij het werk. Wat een leuke ontmoetingen allemaal.
Ook Let’s go houdt van ontmoetingen. Haar behoefte om stiekem op bezoek bij andere boten te gaan is groot. Vanmorgen zijn we voor de tweede keer op deze plek van anker los. Wat is dat toch? De andere boten hier op de rivier lijken vrij stabiel te liggen. Het is bijna hoog water, net ochtendschemer en zowel Eddy als ik zijn al een paar keer gaan kijken of we wel goed liggen. Het ankerbolletje botst namelijk geregeld tegen de boot aan, wat een raar geluid geeft. Wij binden dat bolletje, sinds we ons anker een aantal keer kwijt zijn geweest, altijd aan het anker zodat we dàt in elk geval terug kunnen vinden. Er staat wind tegen stroom op de rivier, we dwarrelen op die stroom voor het anker uit. Er wordt mist over het water geblazen. Het lichtspel met de opkomende zon geeft een bijna magische wereld. Ik kan het ankerbolletje nergens meer vinden. Oh jee, dat is vast onder de boot ergens aangehaakt. Als dat zo is, trekt de boot zichzelf mogelijk van anker. Jawel hoor, Let’s go drijft langzaam tegen de wind in op de stroom richting een andere catamaran. Ik wek Eddy en trek zo snel mogelijk het duikpak aan terwijl hij de motor start. Bij het ophalen van het anker komt gelukkig het bolletje gewoon mee. Vandaag hoef ik niet te zwemmen. We tuffen door de mist naar een rustige plek om opnieuw te ankeren. Dit keer halen we dan toch maar het ankerbolletje van het anker af. De rust keert weer. “Beloof me anker, dat we je niet kwijtraken”.
Wisselvallig
Zo wisselvallig als het weer hier op het moment is, zo wisselvallig is onze beslissing om te vertrekken naar Tonga. We moeten namelijk op de rug van een voorbij gekomen depressie wegvaren om wind mee te hebben en dan het liefst in de flank van een hogedrukgebied naar Tonga varen. Op maandagavond gaat dat lukken, echter dat is de tijd dat de motor niet start. De reparatie vraagt wat tijd en daarna is de kans op vertrekken verkeken. Als we dan nog gaan krijgen we drie dagen harde wind tegen met hoge golven. Geen fijn vooruitzicht. We wachten op de volgende mogelijkheid. Naar het zich laat aanzien kunnen we zondagochtend gaan vertrekken naar Tonga.
Ze gaat pauze houden. Als we een half uurtje later nog eens gaan polsen zegt ze: “Hop on, no charge”. Ze blijkt uiterst vriendelijk. Bij het uitstappen worden we voor het laatste stuk direct meegenomen door een auto die het pad de berg afgaat. Voor de bijboot worden we afgezet. Wat een luxe.
De dag erna sms-t Eddy me: “Ik heb je hulp nodig, van anker geslagen”. Ik zit bij de wasserette van de haven in het zonnetje ebooken te laden. Zo rap als lukt spring ik in de bijboot en start onze nieuwe bijbootmotor. De oude bleek overleden, maar gelukkig konden we hier eenzelfde kleine motor krijgen. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Hoewel, na 200 meter stopt het ding ermee. Ik start met roeien. Dat schiet niet heel erg op met deze stroom en wind. Gelukkig zie ik dat Eddy zich prima redt met de boot. Hij lijkt alweer opnieuw geankerd te hebben. Ik neem even de tijd om na te denken en besef me dat de bijbootmotor het niet doet omdat de benzine gewoon op is. Gelukkig heb ik reserve bij me en kan ik bijtanken. Eenmaal bij de boot blijkt alles weer in orde. Eddy vertelt echter wel dat de stuurboord motor van de Catamaran niet wil starten, maar wel een zeer onheilspellend ratelend geluid maakt. Dat is een klus voor morgen. Die zetten we op het lijstje. Eddy roeit naar de buur-catamaran die de Let’s go handmatig bij hun boot heeft opgevangen. Alles in orde daar, niks beschadigd. Ze gaan graag in op onze uitnodiging voor een borrel, om het “bumping into you” samen te vieren. Het borreluurtje worden drie uren. Hij blijkt hier geboren en als bijna enig blank jongetje in het dorp opgegroeid te zijn tussen de Maori. Zij komt uit Australië. Ze hebben een half jaar geleden hun catamaran in Fiji gekocht en komen allerhande zaken tegen. Hoe herkenbaar.
De volgende dag stapt een goedlachse jongen van twee meter lang, rood haar, volop tatoeages en schoenmaat “erg veel” aan boord. Hij komt op ons verzoek de motor repareren. Na vervanging van de startmotor blijkt dat toch niet het euvel geweest. De startaccu blijkt aan zijn eind te zijn. Hij weet met een paar omleidingen een mooi nieuw accusysteem aan te leggen, zodat de startaccu’s ook via de zonnepanelen kunnen worden geladen als we lang van boord zijn. Hij gaat morgen zelf een boot kopen om op te wonen. Dan is hij lekker dicht bij het werk. Wat een leuke ontmoetingen allemaal.
Ook Let’s go houdt van ontmoetingen. Haar behoefte om stiekem op bezoek bij andere boten te gaan is groot. Vanmorgen zijn we voor de tweede keer op deze plek van anker los. Wat is dat toch? De andere boten hier op de rivier lijken vrij stabiel te liggen. Het is bijna hoog water, net ochtendschemer en zowel Eddy als ik zijn al een paar keer gaan kijken of we wel goed liggen. Het ankerbolletje botst namelijk geregeld tegen de boot aan, wat een raar geluid geeft. Wij binden dat bolletje, sinds we ons anker een aantal keer kwijt zijn geweest, altijd aan het anker zodat we dàt in elk geval terug kunnen vinden. Er staat wind tegen stroom op de rivier, we dwarrelen op die stroom voor het anker uit. Er wordt mist over het water geblazen. Het lichtspel met de opkomende zon geeft een bijna magische wereld. Ik kan het ankerbolletje nergens meer vinden. Oh jee, dat is vast onder de boot ergens aangehaakt. Als dat zo is, trekt de boot zichzelf mogelijk van anker. Jawel hoor, Let’s go drijft langzaam tegen de wind in op de stroom richting een andere catamaran. Ik wek Eddy en trek zo snel mogelijk het duikpak aan terwijl hij de motor start. Bij het ophalen van het anker komt gelukkig het bolletje gewoon mee. Vandaag hoef ik niet te zwemmen. We tuffen door de mist naar een rustige plek om opnieuw te ankeren. Dit keer halen we dan toch maar het ankerbolletje van het anker af. De rust keert weer. “Beloof me anker, dat we je niet kwijtraken”.
Wisselvallig
Zo wisselvallig als het weer hier op het moment is, zo wisselvallig is onze beslissing om te vertrekken naar Tonga. We moeten namelijk op de rug van een voorbij gekomen depressie wegvaren om wind mee te hebben en dan het liefst in de flank van een hogedrukgebied naar Tonga varen. Op maandagavond gaat dat lukken, echter dat is de tijd dat de motor niet start. De reparatie vraagt wat tijd en daarna is de kans op vertrekken verkeken. Als we dan nog gaan krijgen we drie dagen harde wind tegen met hoge golven. Geen fijn vooruitzicht. We wachten op de volgende mogelijkheid. Naar het zich laat aanzien kunnen we zondagochtend gaan vertrekken naar Tonga.
-
27 April 2017 - 02:35
Wouter En Hermine :
Jeetje, ik dacht dat jullie al onderweg waren!
Maar de avonturen rond Nieuw Zeeland zijn
natuurlijk ook onmisbaar. Goed dat die motoren het nu weer doen. Afgelopen zondag hier op Aruba heel mooi gezeild vergezeld door een groot gezelschap pelikanen en fregatvogels. Ja het werken hier is tamelijk relaxed.
Sterkte met jullie overtocht.
Lieve groet Wouter en Hermine -
27 April 2017 - 08:51
Mieke:
Mooie ontmoetingen met bijzondere mensen.
En wij maar denken dat jullie de ankeravonturen al hoog en breed achter jullie hadden gelaten. Als jullie over een paar dagen het ruime sop weer kiezen, hoeven jullie in ieder geval een tijdje niet te ankeren :)
Liefs, Mieke x
-
27 April 2017 - 11:32
Erik Van Tienhoven Van Weezel:
Zoals steeds, een plezier om te lezen!
-
27 April 2017 - 20:53
Welmoed:
het anker heeft zo zijn eigen avonturen en ontmoetingen. hopelijk kunnen jullie zondag op weg naar Tonga. Veel liefs Welmoed -
01 Mei 2017 - 18:18
Gerard:
O, o, o. Het doet mij denken aan de eerste 'maidenvoyage' naar Terschelling... Ook toen was er elke dag wat. En begrepen wij niet dat jullie over de grote zeeën wilden gaan varen. Maar op open zee kan er niet geankerd worden en/of op andere boten gebotst. Ultieme vrijheid maar dan weer niet gerekend op golven, wind en orkanen. Wat zullen jullie het vooral druk blijven hebben. Alles behalve vanzelf.
Nu overigens pas onze eerste reactie omdat ik dacht dat jullie op weg waren naar Tonga... Maar nee, eerst de Bay of Islands - in naam klinkt het vooral vredig, mooi en rustig. Integendeel dus?
Terwijl wij 6 jaar geleden (?) op onze reis door Nieuw Zeeland jaloers op de kaart keken naar die Bay of Islands - paradijselijk en onbereikbaar voor ons in onze aftandse camper.
Hopelijk zijn jullie nu wel op weg (en leren jullie de reacties pas in Tonga?). Hoe lang eigenlijk duurt die overtocht? Schemaatje met tijden in weken/dagen tussen de verschillende belangrijke bestemmingen? Overigens vindt ik dat jouw schrijfstijl, Rixta, steeds vloeiender en mooier wordt. Belooft wat voor ' het grote overzichtswerk' .
Liefs, ook van Melitta,
Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
