14 t/m 19 december 2014; Ecuador, Isinlivi

Summary
Isinlivi has been astonishing! We did two big hikes. We enjoyed the good food and the sauna. Now we're back on the boat. We've bought fresh food. A lot! And tomorrow morning we will get fresh water on board. The next month (or more) we'll be heading for Easter Ile.

Maandag 15 december 2014: Busreis
Na acht uur hobbelen en dutten in de luxe nachtbus, komen we 's morgens vroeg om vijf uur in Quito aan. Bij het uitstappen weet ik zeker dat ik in plaats van één fleecetrui, twee truien had moeten meenemen. Het is onbewolkt, het is boven in de bergen en dichter bij de nul dan bij de tien graden. De volgende bus vertrekt vrijwel meteen. Deze heeft geen verwarming en de deur moet op één of andere manier vaak open. Brrrr. Die anderhalf uur droom ik van dikke truien van Lamawol. Met zonsopkomst komen we bij Latagunga aan. Recht vooruit zie ik een berg met eeuwige sneeuw. Sneeuw! Wouw, ik kan mijn ogen er niet vanaf krijgen. We worden ergens langs een weg afgezet. Na wat zoeken vinden we het busstation. De vervolgbus naar Isinlivi gaat maar één keer per dag. We besluiten de uren in de stad te gaan overbruggen, want een taxi blijkt 70 dollar terwijl de bus het voor twee doet. De eerste zonnestralen geven een weldadige warmte. We kopen broodjes bij een warme bakker, lopen wat rond en vinden een leesplekje in een park. Laagje voor laagje trekken we kleren uit, want ook hier is het overdag gewoon warm. Om ons heen zien we veel Inka-gezichten. Ongeveer de helft van de Inka's kleedt zich traditioneel. Vooral het zwarte hoedje en de kleurrijke omslagdoeken vallen op. De wieltjestas of buggy is hier nog niet uitgevonden. Zowel kinderen als de meest zware vrachten worden op de rug gedragen.

Om half één vertrekt de bus naar Isinlivi. De rit duurt drie uur. Ook in deze bus klinkt hetzelfde vrolijke muziekritme. Heel langzaam begint al het stadse leven om ons heen weg te vallen. We rijden de bergen in en ook het aantal gehuchtjes waar we langskomen wordt steeds minder. Veel schoolkinderen stappen onderweg in. Er zijn boeren met een stuk of tien koeien, maar er zijn ook boerderijtjes waar ik 1 koe en 1 varken zie staan. Op het laatst stappen mensen uit bij plekken waar ik geen enkel huis kan ontdekken. Toch beginnen ze vrolijk aan een verdere klim te voet dwars vanaf de weg de berg op. Er is veel landbouw en grasveld tot hoog op de bergen. De vergezichten zijn net patchwork-dekens. De haarspeldbochten worden steeds steiler. De bus honkt vrolijk op zijn toeter bij iedere bocht. Langzaam beginnen we ons af te vragen of we toch niet even zouden hebben moeten reserveren? Wat gaan we eigenlijk doen als het vol zit? Even de bus terug pakken zit er niet echt in. Ach ja, dat is onderdeel van het avontuur.

Dinsdag 16 december 2014: Top
Er is plek. Wij laven ons aan dit Hostel. Het is er domweg heerlijk. Gisteravond zijn onze spieren volkomen doorgewarmd geraakt in de sauna met warmwaterbad. Dit hostel is helemaal precies goed. Niet duur, goed haardvuur, fijne mensen, ecologisch gerund, hele dag gratis koffie en thee, goed eten, een buitentoilet met uitzicht over de bergen en er staan twee levende Lama's in de tuin. Vandaag starten we met een rustige klim. Dat is te zeggen... Het is weer even wennen op de smalle paadjes naast stijle bergwanden. Normaal val ik ook heus niet zomaar ineens naar rechts als ik op een weg loop. Maar het weiland naast dit richeltje loopt aardig steil af. Er staat een koe in zonder ook maar enige hoogtevrees. Ook al roep ik tegen mezelf dat ik juist op mijn buitenste voet moet steunen, mijn lichaam wil naar de wand hangen waardoor ik verkeerd balanceer. Langzaam komen we in het ritme en gaat het lekker. Over de kam naar de top is het handen en voeten werk. We zijn op de top!

Woensdag 17 december 2014: Mobiel
Vandaag een stevige wandeling. Langs de rivier en over paardenpaadjes klauteren we helemaal naar beneden het dal in. Je hoort hier de stilte. Letterlijk worden we door een Inka te paard met vracht van het land ingehaald. Beneden bij het laagland van de rivier treffen we een andere traditioneel geklede Inka, zittend bij een stapel takken. Zien we het nou goed? Hij zit met zijn mobiel rustig te bellen. Moderne tijden. Een forse regenbui frist de geuren lekker op. Als het in de middag flink door begint te regenen vormt het terugklimmen de berg op een leuke uitdaging. Maar ach, met het warmwaterbad in het vooruitzicht...

Donderdag 18 december 2014: Hondenzang
Er gaat per dag één bus en die vertrekt om kwart over drie in de nacht. Dat zal voor de marktmensen zijn die om zes uur in Latagunga willen zijn. Wij zijn er voor de zekerheid lekker op tijd bij. Aangezien we zaterdag de zee op gaan, willen we deze bus niet missen. We proberen zo midden in de nacht alles erg stil te doen. We sluipen het hostel uit. Al lopend naar de kerk van het dorpje beginnen zowel de wilde als de tamme honden stuk voor stuk met elkaar mee te zingen en te blaffen. Met stille tred vertrekken zit er hier echt niet in. Als Eddy terugloopt om de te kijken of de bus toch niet bij het Hostel staat, kan ik precies volgen waar hij loopt. Voldaan hotsen we het hele stuk terug naar huis. Van hoge bergen verandert het landschap geleidelijk in laagland met een brede rivier met viskweek poelen. De bamboohuisjes staan op palen. Hier houden ze meer paarden dan koeien. Het is de rivier waarop onze boot ligt. Negentien uur later zitten we, afgedraaid, aan boord.

Vrijdag 19 december 2014: Morgen vertrekken we
Vandaag hebben we hordes vers voedsel gekocht en morgenvroeg gaan we vers water stouwen. We nemen precies zoveel kaas en yoghurt mee als er in de koelkast past. In Latagunga hebben we salamiworsten gevonden! Ook kwamen we er een paar weken geleden achter dat we de kaarten van de hele kust van Zuid Amerika hebben, van alle eilanden van de Pacific inclusief Pitcern, maar... nou ja, uh, precies dus niet die van Paaseiland. Wij zijn ongelofelijk gelukkig dat twee vrienden ons uit de brand hebben geholpen; onze vriend Peter stuurde satelietfoto's van het water rond het eiland en onze vriend Kurt heeft prints van de echte waterkaart inclusief detailkaartjes gezonden!! Een spanning valt van ons af. Morgen om 14.00 uur komt de Pilot om ons, samen met twee andere boten, naar zee te brengen. Daar gaan zij rechtsaf naar Panama en wij linksaf naar Paaseiland. We hebben erg veel zin!

De tocht voert bijna langs de Galapagos en is 2600 zeemijl lang. Met een gemiddelde van 100 mijl per dag doen we er dus een maand over, maar met tegenwind en windstiltes misschien wel zes weken. Tot dan!