Vanuatu; dagtochtjes langs vele eilandjes
Door: Rixta
Blijf op de hoogte en volg Rixta
14 Augustus 2023 | Vanuatu, Luganville
12 juli t/m 14 augustus 2023
Vanwege harde wind liggen we een tijdje achter anker in Port Vila en houden ons bezig met lezen, het wereldnieuws bijhouden, muziek componeren, koekjes bakken, films kijken en een beetje mijmeren. Dan klaart het op en kunnen we de boot weer af met het bijbootje. Het is heerlijk om de benen te strekken en allerlei regelzaken te kunnen doen. Morgenvroeg verlaten we het hoofdeiland en trekken we verder. Nog 1 nachtje hier.
Middernacht. Boink. Geschuifel. Voetstappen aan dek. Het is stikdonker. Ik luister zo ingespannen mogelijk. Het zijn voetstappen van meerdere mensen. Wat is dit? Kort erna klinkt: “Police, this is the police”. Huh? Nu zijn ook Eddy’s ogen volledig open. We kijken elkaar aan… Police? Onze net wakkere hersenen hebben moeite deze info te verwerken. Even aankleden dan maar. Ja, ja, we komen eraan. Vijf man sterk staat de politie (gelukkig de echte politie) aan dek om 03.00 uur in de nacht, met allerlei schijnwerpers. Er was een feest in Port Vila en de politie had 3 mannen naar onze boot zien zwemmen. De politie was achter deze jongens aangegaan. Twee mannen waren zwemmend omgekeerd naar de kust, maar ‘Johnny’ was nog zoek. En die was dus mogelijk nog op onze boot of daar geweest. Nou na deze herrie en zoektocht zal hij vast het hazepad gekozen hebben. Of eigenlijk het vissenkielzog, dat past beter. Er blijkt gelukkig niks verdwenen. Er is geen spoor van Johnny. De politie vertrekt en wij zitten wat lacherig en verdwaasd aan boord. Niks aan de hand dus. We gaan weer slapen. Sort of…
Na dagen bewolking, schijnt vandaag de zon. Als we de baai uitvaren zie ik spuitfonteinen, de rug van een walvis en erna zijn enorme staart als hij naar de diepte duikt. Whouw, wat een gezicht en, slik, die is groot zeg! Net als in de film. Helaas blijft het bij 1 staart. Maar wat gaaf om gezien te hebben.
Hier tussen de eilanden maken we korte dagtochtjes van ankerplek naar ankerplek. Vaak blijven we even een dagje liggen om vervolgens weer verder te trekken. Bij iedere plek zien we rieten hutjes, mensen die bij laagwater voedsel van het rif bij elkaar scharrelen en zwaaiende mensen. Er zijn weinig echt beschutte plekken, maar het weer zit aardig mee. Het blijft wel veel bewolkt. Met de bijboot verkennen we een riviertje en zien bomen met schitterende wortels in de vorm van een waaier. Op meerdere plekken hebben mensen tuintjes waar ze groenten, kokosnoten of cacaoplanten verbouwen.
Als we bij Atchin Island ankeren blijken we een van de zeer weinige boten die dat überhaupt af en toe doen. Als we met de bijboot naar het strandje varen gonst geroezemoes door het dorp en rennen er schoolkinderen naar het water. Terwijl ik op het strand op de rand van het bijbootje mijn waterschoenen verwissel voor sandalen, kijk ik om me heen rechtstreeks in vele nieuwsgierige bruine ogen van een stuk of 25 kinderen. Ze staan tegen het bootje aan, met erachter nog een heleboel kinderen. Zodra ik hallo zeg zwermt de groep twee meter naar achter onder een hoop gegiechel. Kort erna staan ze weer vlak om het bootje heen. Het is een vrolijke boel. De man die ons de dag ervoor vanuit zijn kano uitnodigde om ons het eiland te laten zien blijkt niet aanwezig. We proberen duidelijk te maken dat we de dag erna terugkomen en dat we hopen dat hij er dan is. Dat blijkt goed gekomen. Samen met hem wandelen we over het eiland, waar 4 kerken met evenzo 4 scholen blijken te staan. We zijn in een uurtje het eiland rond, zo groot is het niet. De mensen slapen op het eiland in hun hutten en de kinderen gaan op het eiland naar school. Overdag gaan hier, andersom dan we eerder zagen, de vrouwen vissen en de mannen naar het grotere eiland van Malekula om er op hun plantages (tuintjes) te werken. Op het eiland is het gebruik dat iedere familie die zich er vestigt een grote steen meeneemt vanaf de plek waarvandaan ze migreren. Met deze honderden stenen zijn 4 geweide plaatsen op het eiland gemaakt, opgesierd met hun tamtam’s. Dat zijn een soort, enigszins uitgeholde, totempalen waarmee ze allerlei klanken kunnen maken om onderling belangrijke boodschappen met elkaar te communiceren, door erop te trommelen. Onze gids laat de grote steen van zijn voorvaderen (begin 19de eeuw) zien, die inmiddels bijna overwoekerd is. Op deze plekken houden de dorpen hun bijeenkomsten, herdenkingen en feesten. Het is er nu heel stil. De stilte is omringd door tropische bomen.
Na de wandeling gaan we met de gids in ons bijbootje naar het grote eiland Malekula om zijn plantage te bekijken. We hadden gehoopt groentes te kunnen kopen, maar hij blijkt alleen kokosnoten en cacaoplanten te verbouwen. Zijn plantage ziet er voor ons uit als zomaar een stukje bos, waarbij hij blijkbaar weet waar zijn stuk begint en ophoudt. Op de terugweg nemen we hem mee naar de boot om hem ook ons huis te laten zien. Bovendien zijn ze op het eiland net een medisch centrum gestart waarvoor ze nog niets hebben. Wij hebben voor dit soort momenten wat medische pakketjes mee en overhandigen die met veel plezier, naast natuurlijk ook wat vergoeding voor de rondleiding. Hoewel hij er wel enigszins blij mee lijkt te zijn, had hij duidelijk gehoopt op meer en is hij vooral geïnteresseerd in alle westerse zaken die hij ziet. Zo vraagt hij of we niet een manier hebben om écht met de kliniek te helpen en vraagt hij bij vrijwel alles waar hij naar kijkt of we er nog een van hebben en of hij die mag ‘kopen’. Hij wil graag onze zeiljassen, de duikpakken, de generator, onze pennen en bij het weer van boord gaan onze vlag. We worden er melig van en proberen steeds opnieuw uit te leggen waarom we dat zelf nodig hebben voor onze reis. Wat is het toch moeilijk om in contact met andere culturen elkaar echt te begrijpen. Een volgende keer zullen we waarschijnlijk toch wat voorzichtiger zijn. Van andere boten horen we later dat ze spullen bij zich hebben vanuit inzamelingsprojecten en dat zij dus op dit soort plekken veel meer en duurdere spullen afgeven. Het verklaart de verwachting die is ontstaan. Tegelijk maken die verwachtingen simpel contact zoveel ingewikkelder. Hoewel dit een zeer bijzondere ontmoeting was, zijn we toch ook blij die middag verder te varen en op een wat rustiger ankerplek bij te komen van alle indrukken.
Wat verderop komen we bij de enige andere wat grotere ‘stad’ in Vanuatu: Luganville. Die bestaat uit ongeveer 1 straat; de auto’s zijn bijna allemaal taxi’s en ze rijden langzaam vanwege de gaten in het wegdek. Er is geen aanlegplek, maar we kunnen op de hoofd-ankerplek bij een ‘cruisers-friendly’ resort liggen, zij het aan lager wal en dus wat rollerig. Het resort is door een Australiër op een Westerse manier opgezet. Daar genieten we van de luxe om bij het resort uit eten te kunnen gaan, de was te laten doen en onze jerrycans met water te vullen. De jerrycans en volle boodschappenkar vanaf het strandje door de branding in het bijbootje het water weer op krijgen vraagt oefening, meermalen een nat pak en de slappe lach. Maar het lukt!
Over een paar dagen gaan we Vanuatu verlaten en zullen we ruim een maand op zee zijn op weg naar Indonesië. We hebben besloten de Solomon eilanden over te slaan omdat we op de weerkaarten daar wat erg vaak harde wind zagen. Darwin (Australië) zullen we alleen kort aandoen als dat nodig is. We reizen zoals we dat fijn vinden. Lang ergens zijn en lang op zee.
-
14 Augustus 2023 - 08:29
Jolanda Kragten:
Wat leuk dat je jullie indrukken zo duidelijk en prachtig beschrijft, Rixta. Zo kan ik vanuit hier een beetje meekijken en meebeleven. Wat een reis! Succes met de oversteek naar Indonesië.
liefs Jolanda
-
14 Augustus 2023 - 10:09
E:
V
-
14 Augustus 2023 - 10:12
Riet Van De Loo:
Halo Rixta en Eddy,
Wat een gezellig verslag. Het is echt een groot avonduur.
Op naar Indonesië
-
14 Augustus 2023 - 12:33
Thera Kooij :
Hallo Rixta, wat geniet ik iedere keer van je fantastische reis verhalen! Je beschrijft het zo beeldend dat ik er bij lijk te zijn! Wat een
mooi avontuur beleven jullie weer! Ik blijf jullie volgen! Goede oversteek!!!
Groetjes Thera
-
14 Augustus 2023 - 14:20
Roeli:
Ja wat spannend geschreven... ik herken die verwachtingen uit die andere culturen en dat is begrijpelijk als ze dat soort van gewend zijn. En dan de juut aan boord, wat spannend zeg... Nou, wat een mooie reis..... echt prachtig! Volg het nieuws in de wereld maar niet, Ik was maar 2 weken in Frankrijk en had nergens bereik of moest er veel moeite voor doen, heerlijk was dat, geen tv geen radio, geen internet.
-
14 Augustus 2023 - 14:29
Eline:
Sjongejonge wat een verhalen, wat een indrukken en ervaringen! De politie, de gids op jullie bootje.. En wat mooi geschreven weer, dank voor je verhaal en kijk uit naar je volgende verslag! Op naar Indonesië! Liefs
-
14 Augustus 2023 - 17:09
Paula :
Hai Rixta,
Wat een mooie verhalen en foto's weer.
Dankjewel.
Goede vaart naar Indonesië en veel plezier!
Groetjes,
Paula
-
14 Augustus 2023 - 19:37
Wouter En. Hermine :
Weer mooie verhalen over jullie avonturen! Het klinkt allemaal erg relaxed.
Sterkte met jullie volgende etappe.
liefs Wouter en Hermine
-
14 Augustus 2023 - 20:18
Welmoed:
Lieve Rixta en Eddy, mooie verhalen. Een behouden vaart naar Indonesië.
Zorg goed voor elkaar.
Veel liefs van Welmoed
-
18 Augustus 2023 - 11:13
Agnes:
Wat byzonder wat jullie allemaal meemaken. Heel fijn om via je verhalen een stukje mee te mogen beleven.
Een mooie reis naar Indonesie!
Liefs Agnes
-
19 Augustus 2023 - 09:09
Ans Roes :
Dank je wel Rixta voor je uitgebreide verhalen. Prachtig. Veel plezier in Indonesië.
Veel liefs
-
28 Augustus 2023 - 00:48
Isa:
Wat een contrast: van het “kneuterige” koekjes bakken en boeken lezen tot de politie aan boord. Je maakt wat mee zo (en op sommige dagen dus ook wat minder).
Ik herken wat je schrijft over communiceren met andere culturen, en hoe verwachtingen een “simpel” gesprek in de weg kunnen staan. Het heeft voor mij altijd veel verschil gemaakt in mijn beleving en reisplezier: waar er op bestemmingen een wederzijdse nieuwsgierigheid was zonder verwachtingen, ontstonden de mooiste en meest openhartige gesprekken. Andersom kan een (financiele) verwachting spanning opleveren en communicatie in de weg staan. Hoe dat bij jullie in dit geval liep, was toch wel weer erg grappig. Sta je dan met je medische pakketjes en goede bedoelingen…
Ik wens jullie een goede reis naar Indonesie!
-
30 Augustus 2023 - 21:50
Gerard En Melitta:
Hi Eddy en Rixta! Wat heerlijk weer om te lezen wat jullie allemaal meemaken!
Mooie vaart naar Indonesië, fijn om te horen als jullie daar goed aangekomen zijn.
Liefs Gerard en Melitta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
