Dagtochtjes langs de kust

Het klinkt zo heerlijk, een dagje varen, dan het anker laten vallen in een prachtige baai en met een glas in de hand de zon te zien ondergaan. Om vervolgens liggend achter het anker een heerlijke nacht rust, zonder zorgen om de boot te hebben. Ja, dat ís mogelijk. Het vraagt wel wat planning. Om 07.00 uur gaat de wekker en om 08.00 uur gaan we keurig net na hoog water van onze plek in de haven tussen de palen weg. Dit is het enige tijdstip op de dag waarop het én licht is én er genoeg water staat om van onze plek weg te varen én er geen stroming op de rivier is. Het lukt allemaal prachtig. Onderweg op de rivier komen we erachter dat de voorspelde rustige wind uit het Oost-Noordoosten, een zeer pittige wind uit het Noorden is geworden. Dat betekent tegenwind, korte nare golven en vooral ook gelijk met windkracht “veel” de zee opgaan. We kijken elkaar eens aan en zijn het er unaniem en snel over eens dat we gaan ankeren in die prachtige baai, net voordat de rivier in zee uitkomt. We hebben een heerlijke dag en nacht in deze idyllische baai. De volgende dag staan we wederom vroeg op. Dat uitslapen komt een andere keer wel weer. Mooi op hoogwater glijden we de rivier af en gaan de zee op. Ook vandaag staan er pittige golven. Het is altijd weer spannend die eerste keer terug op groot water. Maar daar eenmaal aangekomen worden we weer één met de zee. Omhoog, opzij en naar voren. We stampen op de golven. Met onze koers aan de wind komen we langzaam vooruit. We vermoeden ook enige aangroei aan de onderkant van de boot. De val van het voorzeil breekt. Met nog maar twee zeilen over gaat het nog iets langzamer. Aan het eind van de dag hebben we een spannende sprint om voor het donker in de volgende baai te zijn. We kruipen een uur voor de schemering tussen wat rotsen door de baai in. Daar liggen allemaal bootjes aan moorings (vastgelegde boeien in het water) en er ligt één zeiljacht voor anker. Het is wel een officiële ankerplaats. We gooien het anker uit. De boot blijft glijden. Het anker houdt het niet. Ik haal het anker weer binnen. We proberen de Noord-, de Zuid-, de Oost- en de Westhoek van de ankerplaats en doen dat vervolgens vanuit het midden nog eens over met het tweede anker. De grond lijkt hier wel boter. Ons anker glijdt er goed doorheen en krijgt nergens grip. Als Eddy vlak voor donker roept: “Zullen we de zee maar weer op?” kan ik volmondig en direct antwoorden met: “Goed plan”. Al zou het anker namelijk uiteindelijk enige grip op de bodem hebben gevonden, erg rustig hadden we op deze plek niet meer geslapen. We glijden tussen de rotsen weer naar zee. Daar komen we in het schommelende ritme van een paar uren slapen en een paar uren zeilen, om en om. Bij het eerste licht zijn we vlakbij de Bay of Islands. We zoeken in dat gebied een mooie baai uit en verkneukelen ons bij het vooruitzicht van twee dagen zon en keuvelen. Daarna zullen er twee dagen met wat regen komen vanwege een depressie die vrij ver op de oceaan voorbij zal gaan en daarna zien we wel weer verder. Na ons eerste dagje heerlijk klussen en lezen, wordt er op de marifoon af en toe iets over storm gezegd. Onze satellietverbinding is zojuist tot stand gekomen, dus snel halen we wat weerberichten op. Oeps. De depressie heeft zich doorontwikkeld tot cycloon Cook. En Cook heeft er de sokken in gezet en besloten om niet alleen eerder te komen, maar ook een stuk dichterbij de kust langs te gaan. Van de vijf boten in onze baai, blijft er één samen met ons hier de storm uitzitten. Het is een goede baai. Hij is lekker ruim en beschut voor veel windrichtingen. Helaas gaat bij het passeren van Cook de wind uit alle hoeken waaien, dus helemaal te voorspellen is de afloop niet. Ook gaan op de oceaan de golven naar vijf meter. We hebben geen idee wat dat hier in de baai gaat doen. Maar het lijkt ons hier beter dan in een overvolle baai bij de stad, waar vele lakboten geraakt kunnen worden. Voor nu is het afwachten. Het regent. Het hoost. En dat al een aantal uur. De wind valt nu nog wel mee. Het hozen wordt afgewisseld met wolkbreuken. Wellicht is dit toch de zondvloed dan?
Hoewel het een onrustige nacht met veel uitkijk wordt, valt het allemaal reuze mee. Wij krijgen vooral de regen, maar de wind houdt zich relatief kalm. Bij het eerste licht is de rust alweer behoorlijk gekeerd. Zelfs de regen wordt voor het eerst onderbroken. Kort erna volgt een zwak zonnetje met een regenboog. Op het cruisersnet op de marifoon horen we dat hier bij de Bay of Islands iedereen de nacht goed lijkt doorgekomen. Wij ontspannen en gaan lekker uitblazen. Het vraagt wat planning, dat rustieke zeilen.

Na de passage van Cook liggen we wat dagen voor anker in de Bay of Islands. Het is afwisselend mooi weer en regenachtig. Met de paasdagen veranderen de baaien hier in een plaats (over)vol met weekend boten, om na tweede paasdag weer alleen in de baai te liggen. De lijn van de voorfok die is losgegaan heeft zich vastgebeten ergens in de mast. Hij zit vast, klem, en laat niet meer los. Ik hang een aantal uren in mijn nieuwe bootmansstoeltje in de mast om die lijn eruit te krijgen, maar het lukt. De voorfok staat er weer mooi bij. Al zwemmend blijkt Lets’s go een enorme baard aan haar kiel te hebben hangen. Omdat een aantal reparaties wat duurder uitvielen dit jaar, hebben we besloten te proberen pas in Fiji op de kant te gaan om het onderwaterschip aan te pakken. Het zou daar een stuk goedkoper zijn. Gewapend met peddel breng ik wat uren door om het onderwaterschip te scheren. Ik ben innig gelukkig met mijn warme duikpak. De zwermen visjes in de buurt vinden al dat losgekomen eten reuze interessant. Maar het lukt, na enige tijd drijft Let’s go keurig geschoren in het water. Naast waterplanten komt er een hele lading schelpen af. Wie weet gaat het helpen in de snelheid. Dat kan bijna niet anders. Duimen maar dat die plantjes niet in een paar nachten weer aangroeien. Op de naaimachine maakt Eddy het zonnescherm nog wat steviger, zodat het beter opgespannen bij meer wind ook kan blijven staan. Straks bij de evenaar gaan we dat scherm hard nodig hebben tegen de zon. We kijken ernaar uit. Kom maar door met die warmte-graden. Hier begint langzaamaan de winter. Het wordt fris. Wij gaan zo maar eens op naar het stadje om met wifi nog wat laatste zaken te regelen.