17t/m 18 maart 2014; Transit Panamakanaal
Blijf op de hoogte en volg Rixta
19 Maart 2014 | Panama, Isla Naos
Maandag 17 maart; transit van start!
Jeff blijkt een zeer geschikt bemanningslid. Hij leert snel, heeft vaak met vrienden die in het oerwoud hier wonen gekampeerd en is lekker praktisch ingesteld. Het is dus geen punt dat hij nog nooit gevaren heeft. Gelukkig spreekt hij zowel Spaans als Engels. Helaas is de tweede persoon die hij geregeld had niet gekomen, zodat we plots nog een professionele kracht moeten huren. Nou, professioneel ... Één is zeker ervaren en sterk. Een zware donkere jongen die alleen Spaans spreekt. Vrolijk, zit geen moment stil, als hij wel even zit wiebelt hij heen en weer en hij heeft altijd muziek aan. Hij maakt geen contact, maar doet wel wat nodig is. Al moet je opletten dat hij dat niet geheel op eigen houtje gaat doen. We hebben een vrouw erbij gevraagd en er is een heel verlegen jonge moeder bij gekomen. Ze is 21 jaar oud en haar zoontje van 5 is nu bij haar oma. Ze ziet er erg zwanger uit, maar vertelt dat ze niet zwanger is (?). We hebben de indruk dat ze moet zeggen dat ze de kanaaltransit vaker heeft gedaan en ervaring op boten heeft, maar waarschijnlijk is ze net ergens vandaan geplukt is om wat geld bij te verdienen. Als ik 10 minuten nadat ik haar gevraagd heb de afwas even over te nemen terugkom, heeft ze de bak met sop en borstel opzij gezet, de kraan aangezet, laat ze het water continue lopen en daaronder veegt ze met de hand de spullen wat af. Oh jee, nu dus maar hopen dat we nog genoeg water over hebben voor de twee dagen dat we zes mensen aan boord hebben. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat ze toch niet zo heel veel ervaring op boten heeft. Zelfs niet met borden en bestek eigenlijk. Ze maakt weinig contact, maar komt gaandeweg wel iets losser.
Eenmaal terug op de ankerplek 'The Flats' blijkt als onze advisor om half zes 's middags aan boord komt, dat we achter een vrachtschip in het midden van de sluis geschut gaan worden. Dat betekent dat we iedere handliner nodig hebben, ook onze jonge lichtgewicht moeder! Oeps, dat was niet de verwachting aangezien we aan een andere zeilboot vastgeknoopt ('genest') geschut zouden worden. De andere boot verkiest echter aan een Tugboot (sleepboot) vastgeknoopt te worden. Wij kunnen dat ook doen, maar het lijkt ons echt leuker om op eigen kracht te gaan. Na de eerste sluis, waar we een kleine tik tegen een muur maken, weten we welke krachten er spelen en gaan de twee die volgen helemaal goed. Eigenlijk wordt er vooraf meer stampij over gemaakt dan nodig. In Nederland hebben we veel sluizen, deze zijn alleen wat groter. Er loopt hier vijf miljoen liter water per minuut naar binnen. In de tweede sluis, vlak erachter, zien we de andere zeilboot bij het losknopen van de sleepboot door de stroom met de neus tegen de muur gaan. De schade valt gelukkig mee. Na drie sluizen bevinden we ons 30 meter hoger en zijn we er. Allemaal voelen we een soort euforie: "We did it!". Ook onze jonge moeder is apetrots en erg opgelucht dat het goed ging.
Één mijl na de sluis leggen we bij een boei aan het Gatunmeer aan. Hier slapen we de nacht.
Dinsdag 18 maart; Deur naar de Pacific!
We staan vroeg op en hebben allemaal al ontbeten als een andere advisor om zeven uur aan boord wordt afgezet. Deze dag varen we over het Gatunmeer en door alle afgegraven delen van het kanaal. Het is ondergelopen land. Op de bodem zijn nog allerlei resten van bomen, zodat je zeker niet kan ankeren hier. Er vliegen wat bruine gieren rond de boot. Een bijzondere ervaring. Vallen er doden? Eenmaal bij de sluizen zijn er een paar vrienden die ons op internet zien en waarmee we sms-en. Wat voelt dat gaaf zeg, alsof je het even samen beleefd. Na de sluizen zetten we onze bemanning af bij de Balboa Yacht Club en gaan iets verderop voor anker bij La Playita. We zijn bekaf en kunnen amper nog staan. We proosten met een goed glas whisky. We zijn in de Pacific! Erna vallen we allebei om van de slaap. Letterlijk.
Jeff blijkt een zeer geschikt bemanningslid. Hij leert snel, heeft vaak met vrienden die in het oerwoud hier wonen gekampeerd en is lekker praktisch ingesteld. Het is dus geen punt dat hij nog nooit gevaren heeft. Gelukkig spreekt hij zowel Spaans als Engels. Helaas is de tweede persoon die hij geregeld had niet gekomen, zodat we plots nog een professionele kracht moeten huren. Nou, professioneel ... Één is zeker ervaren en sterk. Een zware donkere jongen die alleen Spaans spreekt. Vrolijk, zit geen moment stil, als hij wel even zit wiebelt hij heen en weer en hij heeft altijd muziek aan. Hij maakt geen contact, maar doet wel wat nodig is. Al moet je opletten dat hij dat niet geheel op eigen houtje gaat doen. We hebben een vrouw erbij gevraagd en er is een heel verlegen jonge moeder bij gekomen. Ze is 21 jaar oud en haar zoontje van 5 is nu bij haar oma. Ze ziet er erg zwanger uit, maar vertelt dat ze niet zwanger is (?). We hebben de indruk dat ze moet zeggen dat ze de kanaaltransit vaker heeft gedaan en ervaring op boten heeft, maar waarschijnlijk is ze net ergens vandaan geplukt is om wat geld bij te verdienen. Als ik 10 minuten nadat ik haar gevraagd heb de afwas even over te nemen terugkom, heeft ze de bak met sop en borstel opzij gezet, de kraan aangezet, laat ze het water continue lopen en daaronder veegt ze met de hand de spullen wat af. Oh jee, nu dus maar hopen dat we nog genoeg water over hebben voor de twee dagen dat we zes mensen aan boord hebben. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat ze toch niet zo heel veel ervaring op boten heeft. Zelfs niet met borden en bestek eigenlijk. Ze maakt weinig contact, maar komt gaandeweg wel iets losser.
Eenmaal terug op de ankerplek 'The Flats' blijkt als onze advisor om half zes 's middags aan boord komt, dat we achter een vrachtschip in het midden van de sluis geschut gaan worden. Dat betekent dat we iedere handliner nodig hebben, ook onze jonge lichtgewicht moeder! Oeps, dat was niet de verwachting aangezien we aan een andere zeilboot vastgeknoopt ('genest') geschut zouden worden. De andere boot verkiest echter aan een Tugboot (sleepboot) vastgeknoopt te worden. Wij kunnen dat ook doen, maar het lijkt ons echt leuker om op eigen kracht te gaan. Na de eerste sluis, waar we een kleine tik tegen een muur maken, weten we welke krachten er spelen en gaan de twee die volgen helemaal goed. Eigenlijk wordt er vooraf meer stampij over gemaakt dan nodig. In Nederland hebben we veel sluizen, deze zijn alleen wat groter. Er loopt hier vijf miljoen liter water per minuut naar binnen. In de tweede sluis, vlak erachter, zien we de andere zeilboot bij het losknopen van de sleepboot door de stroom met de neus tegen de muur gaan. De schade valt gelukkig mee. Na drie sluizen bevinden we ons 30 meter hoger en zijn we er. Allemaal voelen we een soort euforie: "We did it!". Ook onze jonge moeder is apetrots en erg opgelucht dat het goed ging.
Één mijl na de sluis leggen we bij een boei aan het Gatunmeer aan. Hier slapen we de nacht.
Dinsdag 18 maart; Deur naar de Pacific!
We staan vroeg op en hebben allemaal al ontbeten als een andere advisor om zeven uur aan boord wordt afgezet. Deze dag varen we over het Gatunmeer en door alle afgegraven delen van het kanaal. Het is ondergelopen land. Op de bodem zijn nog allerlei resten van bomen, zodat je zeker niet kan ankeren hier. Er vliegen wat bruine gieren rond de boot. Een bijzondere ervaring. Vallen er doden? Eenmaal bij de sluizen zijn er een paar vrienden die ons op internet zien en waarmee we sms-en. Wat voelt dat gaaf zeg, alsof je het even samen beleefd. Na de sluizen zetten we onze bemanning af bij de Balboa Yacht Club en gaan iets verderop voor anker bij La Playita. We zijn bekaf en kunnen amper nog staan. We proosten met een goed glas whisky. We zijn in de Pacific! Erna vallen we allebei om van de slaap. Letterlijk.
-
19 Maart 2014 - 21:33
Mieke:
Geweldige bemanning, een echte 'motley crew'. Van tevoren hadden jullie nooit kunnen denken dat je als linehandlers een praktische kampeerder en een schattig waterverspillend meisje aan boord zou krijgen, prachtig!
Gaaaaaff om de foto's te zien in de sluis. Gisteren via de cam gekeken en nu door jullie lens hetzelfde nog eens beleven. Je bent nog foto's aan het plaatsen terwijl ik dit type (en als ik op pagina verversen klik, ben ik mijn tekst kwijt --> lang leve copy and paste).
Straks ga ik alle verslagen die je vanavond (Nederlandse tijd) hebt geplaatst nog een keer lezen, het is heerlijk om op afstand mee te genieten. Bedankt weer voor je heerlijke schrijverij, Rixt.
Jullie zijn nu dus gewoon in de Pacific... Waanzinnig! :-))
Liefs, Miek xxxxx -
19 Maart 2014 - 21:46
Wouter En Hermine :
Vanuit de binnenlanden van Ecuador volgen we jullie ook als we weer eens internet hebben. Wat een knappe prestatie om zo snel door het kanaal te komen.
Gefeliciteerd! We zijn benieuwd naar het vervolg.
Liefs Wouter en Hermine -
19 Maart 2014 - 23:18
Justine Van Lawick:
Wat een spannende verhalen. Opeens een hele stapel letsgo avonturen. En gisteren heb ik op de site van het Panama kanaal naar jullie zitten turen. Met een hele grote boot ernaast. Waren jullie opeens heel dichtbij en ver weg. Fijn dat het nu allemaal zo goed gaat,
liefs, Justine -
20 Maart 2014 - 07:15
Jetty Noordzij:
trots zijn we op jullie geweldig zoals jullie je zaken regelen en erover schrijven. Het leuke is je neemt ons mee aan boord.
Liefs Jetty en Piet -
20 Maart 2014 - 08:27
Ieneke:
Fantastische verhalen, ik heb er van genoten.
-
20 Maart 2014 - 22:29
Jolanda:
Alle verhalen in 1x keer gelezen. Heb ervan genoten Wat een bijzondere avonturen!! Dat wordt een nieuw boek................
wij blijven toch maar op het Ijsselmeer varen..liefs Jolanda -
22 Maart 2014 - 16:04
Patricia:
Gefeliciteerd dat jullie erdoor heen zijn :-)). Wat een avontuur zeg!!
Geniet en neem er nog een glas whisky op, wat een reis zeg met weer
mooie foto's en een ontzettend leuk verteld verhaal erbij!
Liefs Patricia. -
22 Maart 2014 - 20:02
Gerard:
Wat geweldig om jullie te zien en wat jammer dat jullie ons niet konden zien. Mooie plaatjes! Vanaf onze grote afstand begrijp ik niet dat je zoveel extra personeel nog hebt voor alle lijnen: jullie lagen keurig tussen 2 andere boten in.... En vanaf nu dus geen weg meer terug - voorwaarts, altijd weer voorwaarts naar het Westen.
Wat fijn om te horen dat jullie er zoveel plezier in hebben en dat het met jullie samen zo goed gaat. Ondanks alle pech (en iets langer durend dan ik had gehoopt en verwacht) lijkt het nu toch vooral voor de wind te gaan. Geen piraten, geen overval en ook geen verdwenen boot (hoewel...). Als ik dit schrijf klop ik wel gelijk af: het laatste stukje bijgeloof waar ik niet meer vanaf kom. En de walvissen zullen zeker nog komen.
Nog heel veel plezier komende maand en een voorspoedige voortzetting van de reis.
Tot redelijk gauw en lieve groet, ook van Melitta,
Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
