13 t/m 15 februari 2014; Nog niet weg? Motorpech!

Donderdag 13 februari: Asjemenou
We zijn uitgeklaard, volgepakt en klaar voor vertrek naar Panama. Vroeger op de ochtend ben ik nog even met de bijboot naar Joe's werkplaats (een houten keet op een drijvend vlonder) gevaren om onze gerepareerde 4pk Yamaha op te halen. We weten inmiddels dat onze 4 takt buitenboordmotor het op Europese benzine als een raspaardje doet, maar dat de benzine na Europa toch vaak water of vuil bevat en dat een raspaardje daar erg en snel van slag van raakt. Dàt had de verkoper er niet bij gezegd. Joe vertelt dat het daarnaast ook nog eens een Spaans model is, wat vast en zeker klopt omdat we hem in Spanje hebben gekocht. Aan deze kant van de oceaan is er bijna geen onderdeel voor te krijgen daardoor, vooral geen bougie, zelfs niet bij de Yamaha dealer. Asjemenou, dan denk je speciaal een wereldwijd bekend merk te hebben gekocht ... Intussen tuffen wij in de bijboot rond met een mini lichtgewicht motortje, een 2 takt Tohatsu. Hoezo dat? Bijna hadden we een mini 2 takt Yamaha gekocht, die nog goedkoper en nog lichter is. We zijn om (gratis) te ankeren erg afhankelijk van de bijboot. We hebben er lange discussies over gevoerd en uiteindelijk besloten dat ons 4 takt zware raspaardje een reserve motor gaat worden en dat we er een kleintje bij nemen. Dat bevalt me wel, die kan ik alleen aan. Niet overal kun je roeiend tegen stroom en wind naar de kant of terug naar je boot komen. Net op tijd komen we erachter dat de mini Yamaha een Colombiaans model is. Die onderdelen zijn HIER dus wel goed te krijgen, maar na Panama ... Juist. Tohatsu maakt wereldwijd dezelfde modellen met dezelfde onderdelen, overal verkrijgbaar, zegt men. Onze geleende bijboot heeft een naar schatting 25 jaar oude Tohatsu 2 takt en het dingetje doet het nog steeds. Dat geeft voor ons de doorslag. We gaan eenzelfde kopen. Als je een brommer kunt onderhouden kun je deze ook zelf repareren vertelt Joe. Ik vertel maar niet dat ik nog nooit een brommer heb gehad en dat Eddy 40 jaar geleden voor het laatst gesleuteld heeft aan zo'n ding en dat dit nou net één van de weinige systemen aan boord was waaraan we nog niet geklust hadden. Dat gaan we dus ook maar veranderen. Het voelt wel stoer deze lichtgewicht, prima te tillen minimotor waarmee ik rustig in onze kleine bijboot over het Spaanse Water manoeuvreer. Niet dat ik erg hard zou kunnen varen overigens ... Joe besluit dat ik met dit bootje die zware 4 PK Yamaha niet terug bij de boot ga krijgen. Volgens mij zou dat best lukken hoor, maar oké, ook goed, hij brengt 'm over twee uur langs.

Als Joe langskomt vragen we hem toch nog even naar de stuurboord motor te kijken die sinds we een nacht met de bodem in de modder hebben gestaan minder water lijkt te spuwen. We moeten voor het Panamakanaal een goed werkende motor hebben. Er is een strenge keuring vooraf. Los daarvan willen we zelf ook graag dat de motor het goed doet. Helaas pindakaas. Hoe graag we ook ons koppie in het zand hadden gestoken, losgegooid hadden en waren weggevaren, de motor zuigt niet genoeg water aan. En belangrijker; Joe wijst ons erop dat de motorsteunen bijna door zijn, waardoor de motor nu al staat te wiebelen met kans op een losgeslagen motor en een gat onderin in de boot. Uhm ... Dat is niet goed. Even bijkomen. Dat moest dan toch maar eerst vervangen worden. Dat hoort bij de incalculeerde kosten, maar niet echt bij de ingecalculeerde tijd. Jammer van de Panamese San Blas en Las Perlas eilanden. Die vallen in elk geval nu af in het tijdschema. Zullen we nog op tijd zijn voor onze vrienden, die op bezoek komen op de Galapagos? Duimen!

Vrijdag 14 februari; Als joe de tied weet ken je de ploats net weetn, als joe de ploats weet ken je de tied net weetn.
Dit gezegde van een schipper op de Gudsekop over afspraken maken met een zeilboot blijkt maar weer eens al te waar.
Zullen we dan toch het Carnaval op Curacao gaan meemaken? Hopelijk gaat het allemaal niet ZO lang duren. We gaan het beleven, maar hopen natuurlijk dat de nodige motoronderdelen snel door de douane komen, dat Joe tijd maakt in zijn agenda en dat we voor het carnaval weer op weg zijn. We leren goed opslomen. Misschien is het ook wel goed deze verplichte rust. We hadden de afgelopen weken iets te weinig ontspanning ingebouwd en daar bovenop natuurlijk een boot die van het anker af op een modderondiepte was gelopen in onze afwezigheid. Die nacht op de modderplaat, wachtend op hoog water, hebben we beiden erg weinig geslapen.
We waren kort erna op het punt dat ik allergisch reageerde op elke vraag die aanpassing van me vroeg en Eddy alles eruit flapte wat opkwam om zich maar niet meer in te hoeven houden. Oké, we waren allebei misschien wat overdreven bezig. De avond voor ons geplande vertrek hadden we dan dus ook een flinke vonkenregen in de communicatie binnen onze relatie. Dat klaart de lucht en voorzichtig vinden we elkaar weer. Volgens Eddy ontwikkelen wij blijkbaar elke keer een 'after bezoek' dip. Het gaat er wel op lijken. Sorry lieve bezoekende vrienden. Jullie zijn stuk voor stuk echt lieve vrienden. Wij zijn er blijkbaar gewoon niet zo goed in of misschien moet ik wel concluderen dat een 'after bezoek' dip normaal is? Geen idee. Hoe doen anderen dat? Daar lees je in de blogs van andere wereldzeilers haast niets over.
Saai is het in elk geval niet. Het zet alles weer eens op scherp en smeert de boel goed door. Net als onze motor kan het geen kwaad de boel weer eens goed in de olie te hebben. Nee, niet de drank bedoel ik! Conclusie: ook voor onze relatie samen is het wel goed om even te ontspannen, bij te komen en weer lekker te lachen. En de uitdaging aan te gaan die oude valkuilen overboord te krijgen!

Dit is reizen. Je boot zo goed als lukt op gang houden, overmacht tegenkomen, accepteren en loslaten. Oh, en natuurlijk heel creatief blijven nadenken over oplossingen.

Zaterdag 15 februari; ingeklaard
Zittend op een terrasje met uitzicht op de Pontjesbrug genieten we van Curacao. We hebben zojuist opnieuw ingeklaard bij de Douane en Immigratie. En als we komende week ergens alsnog weggaan zullen we opnieuw komen uitklaren. Aan de kade ligt de Eendracht uit Nederland te dobberen.