9-20 mei 22: I think it’s a… it’s a… it’s a boat!
Door: Rixta
Blijf op de hoogte en volg Rixta
20 Mei 2022 | Nieuw Zeeland, Whangarei
I think it’s a… it’s a… it’s a boat!
Laagje voor laagje, vlak voor vlak, draplaag voor draplaag schrobben en schrapen we. Langzaam wordt ze weer een boot. Hoe hadden we precies bedacht dat een week genoeg was om haar varend naar de werf te krijgen? Stiekem zijn we enorm opgelucht als de werf laat weten dat ze ons pas dinsdag in plaats van maandag op de kant kunnen zetten. We werken van zonsopkomst tot zonsondergang, alleen aan de noodzakelijkste klussen. Spieren die ik in jaren niet gebruikt heb moeten aan de slag. Nodig nu is: enigszins leefbaar van binnen, 2 werkende motoren en de mogelijkheid haar door het water te bewegen.
Dat eerste lukt goed, al schaffen we voor de zekerheid toch maar wat nieuwe pannen aan. De oude kunnen bijna uit zichzelf lopen door een lekkage aan de mast die het kastje indruppelde. Hoewel overdag een t-shirt genoeg is om warm te blijven, zijn de nachten vochtig en koud. Eddy buigt zich over de noodzakelijke aanleg van de nieuwe kachel. We zijn hier immers nog wel een tijdje. Er daagt ergens een vertrouwd gevoel als alle klussen als vanouds 3 pogingen in beslag blijken te nemen. Dag 1: kachel zit erin, maar de stroom blijft afslaan. Een vrolijke en vriendelijk monteur is bereid te komen, maar weet helaas ook niet waar het aan ligt. Dag 2: we leggen een geheel nieuwe stroomdraad vanaf de accu. Ja, hij doet het! Alleen eh, hij blaast de warme lucht het kastje in. Kunnen we in elk geval onze voeten warmen als we die in het kastje houden. Dag 3: we draaien de kachel om. Klinkt simpel, is het niet. Maar het resultaat is er wel: warme avonden en ochtenden!
Om de dieselmotoren te kunnen testen zal ik eerst onderwater de waterinlaat en propellers moeten controleren en bevrijden van alle aangroei. Ik huur in de stad een duikfles bij de nieuwe duikshop. Ik blijk al snel vaste klant daar. Ze leven mee en houden me schitterende foto’s voor over hoe het duiken later in weer helder water zal zijn. Het is een gezellige boel. Maar wat een avontuur is het onder water van de Let’s go. De Hatea rivier heeft aardig wat slib en is al nooit zo helder. Echter, normaal kon ik toch echt op 20 cm afstand onder water de romp onderscheiden. Nu kijk ik in een soort donker gat en ik zie wat zwarte en witte vlekken of koraalachtige aangroei aan de boot. De aangroei is 5 tot 20 cm dik! Onmogelijk om haar daarmee naar de werf te varen. Het duiken doet denken aan een soort nachtduiken en dan maar op gevoel de boot aangroei vrij maken. Ik verruil mijn spatel al snel voor een peddel om het grove werk te doen. Elke keer steken geeft een warreling van schelpen, plantjes en eh, van alles wat ik niet precies wil weten. Na het steken zie ik letterlijk niks meer door de wervelwolk die ontstaat. In elk geval zwemmen er wat krabbetjes in rond, te zien aan wat er na het duiken uit mijn duikvest kruipt. Sorry jongen, je moet maar even een nieuw huisje zoeken. Ik vind zowaar onderwater de propeller en de waterinlaat van de motoren. Ook de roerbladen krijg ik voldoende vrij van aangroei. Eddy draait vanaf het schip het stuurwiel heen en weer. De roeren doen het! We kunnen sturen. Dan starten we de motoren. Eén motor start en draait als een zonnetje. De andere gaat wel aan, maar komt niet op stoom. Opnieuw hebben we geluk dat een monteur wil komen. Er waren wat kabels vast gaan zitten. Als hij de motor namelijk wel op stoom krijgt, weigert ‘ie erna weer een tandje lager te gaan zingen. De monteur klaart de klus in een half uurtje.
De dagen erna blijf ik duikflessen huren en krijg ik echt weer lol in het duiken. Langzaamaan zie ik meer en meer onder water en verruil ik de peddel voor de spatel. Uiteindelijk zie ik de romp weer. Het gaat goed! Grofweg (okay, heel erg grofweg) is de aangroei eraf. Ze zal geen wedstrijd winnen, maar naar de werf komen moet lukken.
Op naar de werf
De wekker gaat. Het is nog donker. Er was iets vandaag. En dan ben ik klaarwakker. Oh ja: “We gaan naar de werf!” We hebben de motor een paar keer gecheckt, de lijnen zijn schoon en enkel neergelegd zodat we makkelijk weg kunnen varen. De onderkant is voldoende schoon om te manoeuvreren. De brug is gebeld. De werfman heeft alle maten opgenomen. Het zou echt goed moeten kunnen gaan. Het is leuk en toch ook spannend. Het is tweeënhalf jaar geleden dat we de Let’s go hier neerlegden. Eén keer eerder bij het wegvaren deed een van onze motoren het halverwege de manoeuvre niet meer en lagen we achterstevoren in de blubber vast. Ook geen ramp, maar wel een heel gedoe. Gisteren kwam er een nieuwe boot de haven in die iets soortgelijks deed, waarbij ze onbedoeld omgekeerd aan een paal kwamen te hangen. Ook dat kwam uiteindelijk en met wat hulp goed. Buiten is het prachtig. Het ochtendlicht begint te komen. Het is windstil en al bijna hoog water. Dan keert de stroming van de rivier om en ligt het water even stil. Bovendien kunnen we dan bij de lijnen die bovenaan de paal vastzitten.
We ontbijten nog even rustig en dan is het echt tijd. We starten de motoren. En varen weg als een geoliede machine. Een afvaart met een gouden randje. We genieten van het in beweging zijn en komen zelfs te vroeg al bij de brug. Gelukkig is daar een aanlegsteiger, waar we tijd nemen voor een kop koffie. Dan worden we opgeroepen: Let’s go, Lets go, here bridgecontrol. Are you ready? Ja we zijn er klaar voor, draaien maar met die brug. En opnieuw is het genieten om tussen de heuvels over de nog stille rivier te glijden. Als we Let’s go eenmaal naar de helling van de werf varen wordt alles al snel geheel overgenomen door de vakkundige lui die Let’s go op de kant zetten. We krijgen een mooi plekje. Vanaf hier slaan we komende weken aan het klussen. Het voelt nu al thuis. Vanuit onze kuip zien we trimaran Yana voor anker op de rivier. Wat ligt ze er mooi bij. Oude bekenden van ons zijn met haar vanuit Nederland naar New Zealand gevaren en zij zijn de gehele corona-periode al hier. Wat heerlijk om bij te kletsen met hen. Het voelt bijna vreemd vertrouwd zo samen aan de andere kant van de wereld.
-
20 Mei 2022 - 11:58
Sofie:
"Alleen eh, hij blaast de warme lucht het kastje in. Kunnen we in elk geval onze voeten warmen als we die in het kastje houden."
Ik heb zo gelachen! Wat onwijs leuk om te volgen, Rix! -
20 Mei 2022 - 11:59
Justine:
wat een mooie beelden roepen jullie op! En al dat schoonmaakwerk: anders maar ook herkenbaar als we na langere tijd weer in Italie aankomen, veel plezier daar! -
20 Mei 2022 - 12:00
Paul:
Ha reizigers ….. dit is wel een goed voorbeeld dat de wereld een doorstart maakt. Als je een dokter zoekt ….denk dan aan huisarts Huib Rutte (‘de berendokter’) die met vrouw en kinderen in Auckland woont en werkt. -
20 Mei 2022 - 14:46
Ben Mol :
Geweldig om te lezen, kijk al uit naar je volgende verslag Rixta.
Ik heb op mijn 2 reizen in Nieuw Zeeland ook zo genoten.
Zie het weer helemaal voor me.
Hartelijke groet, Ben Mol -
20 Mei 2022 - 23:08
Wouter En Hermine :
Prachtig beschreven weer! Erg stoer om zo onder de boot te werken in die smurrie!
Het is een soort wedergeboorte lijkt me. -
22 Mei 2022 - 11:28
RIET:
Ik probeer een rea
ctie te plaatsen, maar dat lukt tot nu toe niet -
24 Mei 2022 - 21:00
Aleidadela:
lieve Rixta en Eddy, wat een werk om alles schoon te krijgen, en al die spullen aan boord, het lijkt wel alsof er iemand flink heeft huisgehouden. Jullie konden vast de eerste dagen niet op de boot slapen toch? Hotelletje? Wat gaaf Rik, dat je duikt! supergoede tijd gewenst!! liefs,aleid -
26 Mei 2022 - 13:43
Gerard En Melitta:
Heerlijk genieten om jullie zo te volgen. Je humor Rixta, ook bijna spannend.. zou het lukken? En dan de ontspanning: Já! Het lukt. En wat een bijzondere ontmoeting met jullie reiscollega’s. Geniet verder! Wij rijden nu langs Almere met de bus, gaan een paar dagen in Bourtange staan.
Heel veel liefs, ook van Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
