4 t/m 15 april 2015: Zeilend langs Isla Chiloé to
Blijf op de hoogte en volg Rixta
16 April 2015 | Chili, Valdivia
4 t/m 15 april 2015: Zeilend langs Isla Chiloé tot eindpunt Valdivia
Vrijdag 10 april 2015: Grasland en koeien
Isla Chiloé is lieflijk. Het is bewoond gebied en dat is even omschakelen. We zien weilanden, koeien, varkens en dorpjes met huizen op palen. Ook zijn er witte zwanen met zwarte halzen. We scharrelen van ankerplek naar ankerplek langs de eilandjes naast Chiloé.
In een van de baaien ontmoeten we 'Hector'. Hij komt door de regen dapper naar ons toe geroeid. Na een vrolijk praatje, vertelt hij honger te hebben en heel graag wat te willen eten. Het is hier bewoonde wereld, waarbij het contact én het appèl van anderen weer invloed krijgt. 'Hector' woont in een zelf gebouwde hut in de baai waar wij voor anker liggen. Het is een klein eiland, met naast een paar hutjes bovenop de heuvel een grote villa. Aangezien we hier niet verwachten direct een hele zwerm bedelaars te ontmoeten, gaat deze 'Hector' innig tevreden naar huis met een tasje bonen, mais, macaroni en soep. 's Avonds doen we de boel toch maar wel op slot. Voor 'je weet maar nooit'. Het is hier inderdaad bewoonde wereld. Om acht uur is het op alle eilandjes naast Isla Chiloé helemaal donker. Alleen het hoofdeiland heeft elektriciteit. Bij het grote huis op de heuvel gaat met een enorm lawaai een generator aan en schijnt er volop licht. Het hutje van 'Hector' is donker. Maar hij heeft wel een gevulde maag vandaag.
Dinsdag 14 april: Fonteinen op zee!
Als we aankomen bij het Noorden van Isla Chiloé wordt het, kort na een depressie, precies een paar dagen mooi weer voor de zee. We kunnen dus toch naar Valdivia varen. Zelf zijn we ook voldoende hersteld. Eddy van zijn kiespijn en ik van een stevige verkoudheid. We nemen alle waarschuwingen uit de Pilot over de gevaren van het Canal Chacao nog eens goed door; hard stromend water, vaak mist, drukte door overvarende veerponten, overslaande, brekende golven aan begin en eind van het kanaal; en dat geheel wordt versterkt door windeffecten. Bij de zeemonding zijn er stijle golven tussen de vier en de acht meter hoog vanwege de snel oplopende kust. En dat kan bij alle weersoorten zo zijn. Nou, dat is nogal wat. Gisteren woei het nog erg hard vanuit het westen. Vandaag is het bladstil en breekt de zon door. De zee heeft een nacht de tijd gehad om tot rust te komen. We hopen dat dat genoeg is. De voorspelling is vanmiddag Zuiden wind, dus wind mee voor ons. Precies een half uur voor de ebstroom start zijn we bij de ingang van het kanaal. We roepen Light Corona Radio (de vuurtorenwachter) een aantal keren op, maar krijgen geen gehoor. Dan gaan we maar gewoon op pad. We ontwaren welgeteld één plek waar wat veerboten en vrachtverkeer op en neer vaart. Het is werkelijk niks vergeleken met de oversteek van Hoek van Holland. Het kanaal is een volle mijl breed en we glijden naar binnen. Een aantal zeerobben zwemt mee. De zon wint kracht. De mist verderop bij zee trekt weg. Het water is een spiegeltje. We zitten klaar voor het gevaar, maar er gebeurt niks. Eigenlijk is het zoals het in Chili is: Alles of niets. Af en toe nemen we een rimpeling waar, maar meer ook niet. We glijden met eerst een snelheid van 5 knopen (joggend bij te houden) naar uiteindelijk 9,9 knopen (hard rennen!) door het kanaal. Alles gaat rustig. Bij de uitgang naar zee geloven we zó dat het hier kan spoken. Maar vandaag niet. We glijden naar buiten. De golven worden iets stijler en hoger, maar sturend door het diepste deel gaat alles prima. Ditmaal zijn alle ramen goed dicht, maar zelfs dat blijkt niet nodig. Eenmaal op zee heeft Light Corona Radio ons toch gespot en roept ons op via de marifoon: "Attención Catamarán!" We geven door wie we zijn en waar we heengaan. Maar informatie hebben we van hen niet meer nodig. Geheel op eigen kracht zijn we buiten op zee! We genieten van de wijdsheid.
Een deel van mijn hersenen neemt een zeer kleine plaatselijke mistbui aan de horizon waar. Wat is dat? Een kleine windhoos? Plaatselijke regen? Wat later worden het spuitende fonteinen. De klik valt. Walvissen! Helaas zien we de walvissen zelf amper, maar hun fonteinen wel. Een prachtig gezicht.
Vandaag vliegt er een hele zwerm vogels mee. Naast pelikanen, aalscholvers en kleine albatrossen zitten er ook drie grote albatrossen bij; wit met donkere vleugels. Een prachtig gezicht.
Donderdag 16 april: Valdivia
We liggen prachtig. Gisteren zijn we aangekomen in Valdivia. De jachtclub heeft gelukkig plaats. Hier gaan we de boot winterklaar maken. Over anderhalve week reizen we alweer af naar Nederland, een onwerkelijk idee. Vandaag verkennen we studentenstad Valdivia. De overdekte markt aan de rivier met enorm veel vers fruit, groente en vis is alvast een hoogtepunt. Van degene die ons een lift naar de stad geeft horen we dat er in Valdivia de meeste regen van de WERELD valt. Ach ja, het kan verkeren. We zullen maar zeggen: Tijd om de warmte in Nederland op te gaan zoeken.
Vrijdag 10 april 2015: Grasland en koeien
Isla Chiloé is lieflijk. Het is bewoond gebied en dat is even omschakelen. We zien weilanden, koeien, varkens en dorpjes met huizen op palen. Ook zijn er witte zwanen met zwarte halzen. We scharrelen van ankerplek naar ankerplek langs de eilandjes naast Chiloé.
In een van de baaien ontmoeten we 'Hector'. Hij komt door de regen dapper naar ons toe geroeid. Na een vrolijk praatje, vertelt hij honger te hebben en heel graag wat te willen eten. Het is hier bewoonde wereld, waarbij het contact én het appèl van anderen weer invloed krijgt. 'Hector' woont in een zelf gebouwde hut in de baai waar wij voor anker liggen. Het is een klein eiland, met naast een paar hutjes bovenop de heuvel een grote villa. Aangezien we hier niet verwachten direct een hele zwerm bedelaars te ontmoeten, gaat deze 'Hector' innig tevreden naar huis met een tasje bonen, mais, macaroni en soep. 's Avonds doen we de boel toch maar wel op slot. Voor 'je weet maar nooit'. Het is hier inderdaad bewoonde wereld. Om acht uur is het op alle eilandjes naast Isla Chiloé helemaal donker. Alleen het hoofdeiland heeft elektriciteit. Bij het grote huis op de heuvel gaat met een enorm lawaai een generator aan en schijnt er volop licht. Het hutje van 'Hector' is donker. Maar hij heeft wel een gevulde maag vandaag.
Dinsdag 14 april: Fonteinen op zee!
Als we aankomen bij het Noorden van Isla Chiloé wordt het, kort na een depressie, precies een paar dagen mooi weer voor de zee. We kunnen dus toch naar Valdivia varen. Zelf zijn we ook voldoende hersteld. Eddy van zijn kiespijn en ik van een stevige verkoudheid. We nemen alle waarschuwingen uit de Pilot over de gevaren van het Canal Chacao nog eens goed door; hard stromend water, vaak mist, drukte door overvarende veerponten, overslaande, brekende golven aan begin en eind van het kanaal; en dat geheel wordt versterkt door windeffecten. Bij de zeemonding zijn er stijle golven tussen de vier en de acht meter hoog vanwege de snel oplopende kust. En dat kan bij alle weersoorten zo zijn. Nou, dat is nogal wat. Gisteren woei het nog erg hard vanuit het westen. Vandaag is het bladstil en breekt de zon door. De zee heeft een nacht de tijd gehad om tot rust te komen. We hopen dat dat genoeg is. De voorspelling is vanmiddag Zuiden wind, dus wind mee voor ons. Precies een half uur voor de ebstroom start zijn we bij de ingang van het kanaal. We roepen Light Corona Radio (de vuurtorenwachter) een aantal keren op, maar krijgen geen gehoor. Dan gaan we maar gewoon op pad. We ontwaren welgeteld één plek waar wat veerboten en vrachtverkeer op en neer vaart. Het is werkelijk niks vergeleken met de oversteek van Hoek van Holland. Het kanaal is een volle mijl breed en we glijden naar binnen. Een aantal zeerobben zwemt mee. De zon wint kracht. De mist verderop bij zee trekt weg. Het water is een spiegeltje. We zitten klaar voor het gevaar, maar er gebeurt niks. Eigenlijk is het zoals het in Chili is: Alles of niets. Af en toe nemen we een rimpeling waar, maar meer ook niet. We glijden met eerst een snelheid van 5 knopen (joggend bij te houden) naar uiteindelijk 9,9 knopen (hard rennen!) door het kanaal. Alles gaat rustig. Bij de uitgang naar zee geloven we zó dat het hier kan spoken. Maar vandaag niet. We glijden naar buiten. De golven worden iets stijler en hoger, maar sturend door het diepste deel gaat alles prima. Ditmaal zijn alle ramen goed dicht, maar zelfs dat blijkt niet nodig. Eenmaal op zee heeft Light Corona Radio ons toch gespot en roept ons op via de marifoon: "Attención Catamarán!" We geven door wie we zijn en waar we heengaan. Maar informatie hebben we van hen niet meer nodig. Geheel op eigen kracht zijn we buiten op zee! We genieten van de wijdsheid.
Een deel van mijn hersenen neemt een zeer kleine plaatselijke mistbui aan de horizon waar. Wat is dat? Een kleine windhoos? Plaatselijke regen? Wat later worden het spuitende fonteinen. De klik valt. Walvissen! Helaas zien we de walvissen zelf amper, maar hun fonteinen wel. Een prachtig gezicht.
Vandaag vliegt er een hele zwerm vogels mee. Naast pelikanen, aalscholvers en kleine albatrossen zitten er ook drie grote albatrossen bij; wit met donkere vleugels. Een prachtig gezicht.
Donderdag 16 april: Valdivia
We liggen prachtig. Gisteren zijn we aangekomen in Valdivia. De jachtclub heeft gelukkig plaats. Hier gaan we de boot winterklaar maken. Over anderhalve week reizen we alweer af naar Nederland, een onwerkelijk idee. Vandaag verkennen we studentenstad Valdivia. De overdekte markt aan de rivier met enorm veel vers fruit, groente en vis is alvast een hoogtepunt. Van degene die ons een lift naar de stad geeft horen we dat er in Valdivia de meeste regen van de WERELD valt. Ach ja, het kan verkeren. We zullen maar zeggen: Tijd om de warmte in Nederland op te gaan zoeken.
-
16 April 2015 - 21:40
Pieter:
Eén foto ! Eéntje maar ?? Het zal jullie worden vergeven, mits het eerstvolgende boek een waar foto-album wordt. Affijn, het ziet er in m'n verbeelding al prachtig uit, zo'n hele lading vogels met je meevliegend.
Geniet van (ook al zijn het ) de laatste dagen & succes met het winterklaar opbergen van de boot.
(sorry, "schip" )
-
16 April 2015 - 22:08
Wouter En Hermine :
Mooi lieve vrienden. Fijn dat het zo goed gelukt is. Hopelijk ligt de boot daar veilig voor de komende maanden. We zien uit naar jullie thuiskomst. Groeten uit Suriname. -
17 April 2015 - 08:21
Erik Van Tienhoven:
Fijn weer van jullie te lezen. Hoop je weer eens te spreken in Nederland Rixta. Mvg. Erik -
17 April 2015 - 20:01
Pieter:
Dank voor de 14 toegiften !!!
-
18 April 2015 - 12:58
Welmoed:
Lieve Rixta en Eddy,
Fijn om te lezen en wat heerlijk dat het varen in het kanaal zo gladjes verliep. geniet nog van de laatste dagen, dat wordt wel weer omschakelen hier.
lieve groeten Welmoed -
21 April 2015 - 00:12
Jantien:
Arghhhhh wat gaan we deze verhalen en foto's (!!) missen straks!
Ik stel voor dat je gewoon zo'n blog blijft schrijven, ook in Nederland ;-)
Tot snel! -
23 April 2015 - 08:31
Rard:
Ha, gelukkig, mijn hoop (zie mijn e-mail van onlangs) toch in vervulling en veilig in Valdivia! Ach, ik heb zulke fijne herinneringen aan deze stad en de grote zeeleeuwen! Heb je nog fotos kunnen maken van de Chalbuco uitbarsting? Ik ben nog in Amsterdam als jullie terugkomen, dus ciao! .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
